Albert Einstein + Mileva Maric


Mileva era fea.
E serbia.
E coxa.
E un xenio das matemáticas.
E a única muller que estudiaba Física en 1896, no Instituto Politécnico de Zúrich.
E alí conoceu a Einstein, que era catro anos máis novo ca ela.
E axudoulle coas matemáticas.

E tiveron unha filla sendo estudiantes que non se sabe moi ben o que foi dela.
E casaron.

E tiveron dou fillos máis: o segundo esquizofrénico.
E Mileva argallou todo o aparato matemático da Teoría da relatividade que lle deu fama e diñeiro ó seu home.
E ela quedou na casa coidando dos fillos (sobre todo do segundo) e Albert convirteuse nun icono.
E chegou o desamor.
E Einstein empezou a relacionarse cunha prima súa, Elsa (divorciada e con dous fillos), á que lle escribía en 1912 referíndose a Mileva como: "(...)a una empleada a la que no puedo despedir. Tengo mi propio dormitorio y evito estar solo con ella. De esta manera puedo tolerar bastante bien el tener que vivir juntos".
E pouco antes de divorciarse, 14 de febreiro de 1919, redactou un contrato para que a súa muller o firmase:
"A. Te encargarás de que:
- mi ropa esté en orden
- se me sirvan tres comidas regulares al día en mi habitación.
- mi dormitorio y mi estudio estén siempre en orden y que mi escritorio no sea tocado por nadie, excepto yo.
B. Renunciarás a tus relaciones personales conmigo, excepto cuando éstas se requieran por apariencias sociales.
C. En especial no solicitarás:
- que me siente junto a ti en casa.
- que viaje contigo.
D. Prometerás explícitamente observar los siguientes puntos cuanto estés en contacto conmigo:
- no deberás esperar ninguna muestra de afecto mía ni me reprocharás por ello
- deberás responder de inmediato cuando te hable,
- deberás abandonar el dormitorio o el estudio de inmediato y sin protestar cuanto te lo diga.
E. Prometerás no denigrarme a los ojos de los niños, ya sea de palabra o de hecho".
E catro meses despois do divorcio, casou coa súa prima rica Elsa.
E Mileva morreu na indixencia, en Zúrich, en agosto de 1948.
E a un revólvenselle un pouco as tripas, porque pode que sucedese algo que lle dise contexto e certa razón de ser, aínda que coste imaxinalo, ó contrato.
Pero que Mileva Maric morreu na indixencia é un feito, e eso, permítame don Albert que llo diga, solo pode permitilo un homiño.
 Perdóneme vostede, ben sabe da miña devoción, pero xa podía meter...