Xa iba sendo hora de que o baile de disfraces terminase para empezar a chamarlle as cousas polo seu nome. Hai unha doctrina dominante falsamente progresista que dictamina que si un fala de que se esta sobrepasando o limite de elasticidade que España se pode permitir para que os nacionalismos perifericos non a deformen definitivimante, un e un catastrofista e come na man da dereita que afirma que “España se rompe”. Se non se tratase dunha cuestion seria un poderia pensar que se esta de coña. O grado de infantil irracionalidade (un Pais Vasco que pretende coller Navarra e un pedazo de Francia), o regate permanente para non pronunciar a palabra España (un PSOE so creible para adeptos non para de falar ultimamente de España despois de catro anos de “estado español”) e o ridiculo dunha dereita que por non quedarse atrás no baile de moda (¡español el que no bote!) fai que Valencia ou Baleares apenas se diferencien de Cataluña. Ata os parvuliños saben que o dereito de autodeterminacion supon o recoñecemento de que unha parte de España ten entidade en si mesma para decidir o seu futuro (Claramente anticonstitucional, pois se a soberania reside no pobo español deberiamos ser todos os españoles os que decidisemos se se lle concede ou non a autodeterminacion a unha determinada autonomia).
E decir, e un paso previo o planteamento da independencia (os nacionalistas non lles gusta que se empregue esta palabra porque, ainda que e a esencia da sua doctrina, saben que electoralmente non os favorece).
Ibarretxe volve dar o primeiro paso e convoca un referendum pola autodeterminacion o 28 de outubro do ano que ven e no segundo semestre de 2010 unha nova consulta pola independencia. Xa se preparou o terreo practicando unha politica de terra queimada pola que nos ultimos anos abandonaron o pais 200.000 personas.
En Cataluña, como vemos todos os dias, estase na fase da queima (sin chegar as pistolas, todo hai que decilo). Compre facerlle a vida imposible a calquera (de calquera ideoloxia, non o olviden) que non comulgue con “Els segadors” . Hoxe o BNG no seu 25 aniversario reclama tamen a autodeterminacion nunha Galicia na que afortunadamente non se pretende mandar a ninguen para Leon. Haberia que dilucidar se se debe a que o BNG ten un talante distinto, ou se a razon e que o nacionalismo galego so ten o 19% dos votos.
Cando xente do meu entorno, votantes do BNG sin ser nacionalistas, me decian que por que en lugar de absterme non votaba o Bloque (citabamos a personas que eu considero capaces e honradas e as que apoaria fora do nacionalismo) eu sempre contestaba que eu non podia cooperar con ninguen que se plantexase a independencia de Galicia (Pouca xente entende que ese e o linde fundamental que separa a un galeguista dun nacionalista). Esaxerado, era o adxetivo que tiña que encaixar continuamente. Bueno pois agora, por fin, os eufemismos caducaron (o “derecho a decidir” chamaselle simplemente autodeterminacion) e xa nos falan como se fosemos adultos. Todo esta mais claro e todos entendemos o flaco favor lle fai un lendakari que pisa o acelerador a uns nacionalistas galegos que estan tensando a corda mais a modiño para que non lle rompa nas narices.
Do outro lado, a esquerda española (farta dun socialismo dirixido por incompetentes e de que a chamada Unida pretenda ser mais nacionalista que os propios nacionalistas) acorda cos liberales crear unha nova plataforma a que se titula Union, Progreso y Democracia (UPD).
  O ideario esta copiado dos nosos veciños europeos (por poñer un exemplo, a reforma electoral que se propon e a vixente en Alemania) e todo parece que os 3.500 afiliados do novo partido se sumaran os case 3.000 do Partido de la Ciudadania.
Vexan a presentacion do novo partido: Video1 , Video2 , Video3 , Video4 , Video5 , Video6 , Video7 , Video8 , Video9 , Video10 .
As cartas estan enriba da mesa e non sirve mirar para outro lado nin pensar que unha determinada doctrina e valida porque a concelleira dese partido no meu pobo e unha tia cojonuda.
Hai certos momentos na historia de calquera persona nos que permanecer indiferentes e unha cobardia. Democraticamente temos que decidir o noso futuro. Xa que si todos coñecemos o problema e decidimos nun determinado sentido, sera benvido calquera que fose o resultado. Porque non hai nada que non poda ser posto en cuestion, sempre e cando todos teñamos a informacion necesaria para dilucidar claramente que o que cada un pretende cando nos pide o voto. Tamen saben que uns medios de comunicacion totalmente controlados polo poder nunca estaran interesados en que pensemos por nos mesmos.
Deixoos cuns versos dun libro editado por Ruedo Iberico en Paris en 1964 que eu trouxen na mochila xunto con “Operación Ogro” cando aqui tiñamos un emperador de Ferrol. O libro titulase “Que trata de España” e o autor Blas de Otero (Non me extrañaria que algun chavalote tivese a convinccion de que si o camarada Blas fala de España tamen e de dereitas) 
No te aduermas
Las dos de la mañana.
Canta
un gallo, otro gallo
contesta.
El campo
de mi patria reposa
bajo la media luna.
Oh derramada España,
rota guitarra vieja,
levanta
los parpados
(canta
un gallo) que viene,
llena de vida,
la madrugada.
Saude.
CODA: Os corpos elasticos teñen un limite de elasticidad, de tal xeito que cando este non se supera e a forza que provocaba a deformacion desaparece, o corpo recupera a sua forma inicial. Cando se supera o limite, a deformacion e permanente. España e un muelle que esta a punto de sobrepasar o seu limite de elasticidade.
ANEXO 1: ¿Pode un nacionalista non ser independentista?
Eu penso que non, porque se a esencia do nacionalismo como doctrina politica e a defensa da independencia da nacion en todos os aspectos, non pode quedar fora o fundamental: ter un estado propio. Logo todo nacionalista e por definicion partidario da independencia (sexa para romper un estado xa conformado ou para formar un novo a partir de outros preexistentes).
O nacionalsocialismo de Hitler e o nacionalcatolicismo de Franco son dous tipos de nacionalismo. Os movementos anticolonialistas africanos tamen.
O nacionalismo moderno no mundo desenrolado e esencialmente un concepto burgues no que dita clase pretende exercer un dominio economico sin competencia sobre un determinado territorio. Un mercado a fin de contas.
Do que discutimos e do nacionalismo chamado de esquerdas, aquel que se sustenta en que todos os pobos oprimidos social e culturalmente teñen dereito a autodeterminacion. Proceso que conducira a unha mellora das condicions de vida do proletariado (condicion indispensable para que se poda calificar de esquerdas). Ten o seu terreo de xogo nos movementos de liberacion nacional das colonias, de ahí que o nacionalismo galego falase durante moito tempo de que Galicia era unha “colonia interior”.
E o mesmo tempo internacionalista pois todos os pobos libres teñen os mesmos dereitos e estableceran relacions de solidaridade entre eles.
¿Estan oprimidos social e culturalmente os galegos?
Supoño que conviran conmigo que o nacionalismo catalan (e o vasco) e un movemento sostido esencialmente en que da mais que recibe (xa o dixen, paganlle as pensions os extremeños), polo que quere xestionar os seus propios recursos para mellorar o nivel de vida dos seus habitantes. Antisolidario por excelencia, e un nacionalismo da dereita burguesa (so hai que ver onde se sentaban CiU e PNV no Parlamento Europeo).
¿Que condicions terian que darse para que o nacionalismo galego fose de esquerdas?:
*Que a independencia supuxese unha mellora das condicions de vida dos galegos: dificil de soster cando Galicia recibe o aporte solidario da caixa comun española.
*Que trouxese consigo a defensa dunha lingua e dunha cultura perseguidas pola metropoli: dificil de manter cando o galego e todas as manifestacions culturales nesa lingua estan subvencionadas ata limites escandalosos.
*Que fose un desexo maioritario da poboacion: insostible cando ten o 19% dos votos.
*Que partise do respeto polas distintas sensibilidades sociales e culturales existentes: falso cando a cabalo de batalla e a imposicion en moitos ambitos.
E facil entender que nos paises con grandes diferencias sociales a esquerda politica pode, na sua loita pola igualdade, xogar o escondite coa libertade. Na Europa desenrolada (somos a oitava eonomia do mundo) ningun movemento que pretenda a imposicion pola forza dos seus preceptos (xa non digamos se se fai mediante a violencia) podera ser encadrado nunca na esquerda politica.
Penso logo que o que non sexa partidario da independencia debera adxetivarse doutra maneira: galeguista, federalista, confederalista, …
Anexo 2:
Ciudadanía política: este es un presupuesto imprescindible de toda política democrática. La ley, una ley igual para todos y aprobada entre todos, es el instrumento básico para la igualdad de los derechos civiles y políticos de los ciudadanos.
Cada uno puede tener los sentimientos de pertenencia que desee, incluso, por supuesto, puede no tener sentimiento de pertenencia ninguno. Ahora bien, en todo caso, dado que la sociedad es diversa, dada que los sentimientos pertenecen a la esfera de lo privado, las instituciones políticas, las instituciones democráticas que por definición son de todos, no pueden imponer estos sentimientos, ninguno de estos sentimientos, a nadie.
Cuando decimos, por tanto, que no somos nacionalistas en Cataluña ni en España, estamos diciendo que queremos una sociedad articulada jurídicamente en torno a un Estado que se fundamente en la idea de individuo libre e igual ante la ley; que los titulares de los derechos - civiles, políticos y sociales - sean las personas, todas las personas sin ninguna discriminación, que los titulares de los derechos no sean los entes colectivos, ni las naciones ni los pueblos.
De la concordia entre las personas derivará la concordia entre los pueblos, pueblos, por cierto, formados por personas libres e iguales, no sometidas a más reglas que a las democráticas, no sometidas a supuestas tradiciones históricas ni a moldes culturales predeterminados que se pretendan obligatorios.
De la discordia entre las personas con sentimientos de pertenencia diversa derivará la discordia entre los pueblos, la siempre peligrosa discordia entre colectividades, de tan triste y funesto recuerdo.
No impongamos, pues, sentimientos, no volvamos a sembrar discordia. Seamos ciudadanos, simples ciudadanos con iguales derechos y deberes, amparados por una misma ley común. Si, desde un punto de vista de los sentimientos religiosos, laicos son el Estado y los demás poderes públicos, laicas también deben ser las instituciones políticas desde el punto de vista de los sentimientos nacionales.
Este es, pues, nuestro primer principio: ciudadanía; es decir, instituciones políticas laicas desde todos los puntos de vista, democracia de ciudadanos, no de catalanes, de españoles o de europeos. Democracia de las personas, de los individuos, de los ciudadanos. |
18 opinions:
Ou sexa, señor mariño (que vexo que stá vostede outra vez enfermo, curiosos, non??? na empresa privada estaría xa vostede na rúa, por caradura), que xa sacou a caraeta: esta ascociación por chamarlle de algún xeito, cousa máis reaccionaria coñecida en moito tempo, baseada nas ideas neocon é o que vostede aopia, non???
ben, moi ben....
notase que non coñece a personaxes como o sabater, porque ao mellor lle daba un patatus, por non decir que co,mezaría a bomitar. Nueno, duvidoo, vostede e como esta xente.
Dicurso hiperespañolista ocultado de partido liberador (non sabemos de que).
Comece a pensar señor mariño... se é capaz de traspasar os textos de outros...
Hola Sr. Blancolexitimo, son Lis de Moura.
Teñollo dito, poida que vostede sexa un galeguista pero, do que non hai dúbida é de que é un nacionalista español dos pes á testa, defende a España como nación e discrimina a Galiza, Cataluña e Pais Vasco calificandós coma nacionalismos perifericos, como dirian en Madrid, los de provincias. Negalle calquera posibilidade de progreso nacional a uns pobos aos que lles foi arrebatada pola forza a sua condición nacional ao longo da historia. Fai unha clara impoisición da España única, grande e “libre” de tempos non tan pasados. Manipula o verdadeiro sentido da proposta de Ibarretxe porque non fai mención ningunha ao seu carácter de “non vinculante”, no caso de non haber consenso có goberno de Madrid. ¿Qué mal fai deixar que un pobo se exprese? ¿Dalle medo a resposta? ¿Preferimos que sigan os das bombas e as metralletas matando xente?
Fai uns dias díxome vostede que a miña idea sobor de Galiza habería que consultala có resto dos galegos –a ver que pensaban- que non se podía impoñer, agora da marcha atrás, xa non vale o que dixo e pretende ampliar a consulta sobor do futuro do País Vasco ao resto do estado. ¿Qúe pensa que van decir en Madrid?, Ainda que sexa por foder –con perdón- diran que as provincias vascongadas forman parte do Estado Español, dende os comenzos dos tempos e que ésta sempre foi unha monarquia parlamentaria que tivo a Deus por creador, ¿qué van decir en Extremadura? Por interés económico o mesmo, ¿qué van decir os millóns de católicos manipulados pola Conferencia Episcopal dende a COPE?. E así, unha tras doutra, en todalas comunidades españolas, agas Cataluña, lóxicamente i parte dos galegos.
I esta é a resposta lóxica dunha España herdeira do Franquismo, con un xefe de estado imposto polo franquismo, con unha constitución blindada e feita polo franquismo, con millóns de persoas de extrema dereita pero non é a resposta coherente dun home que se di de esquerdas, republicano e galeguista, cada ves comprendó menos, cada ves menos.
Por último, en referencia ao do Bng e ao seu escaso 19 % que non lle permite maniobrar do mismo xeito que vascos e catalán , repitome de novo, porque lle dixen, noutro escrito, que en Galiza a maioria non estaba capacitada para opinar, por falta de información, vexo que vostede o comparte, neste parrafo seu que poño de seguido:
Hai certos momentos na historia de calquera persona nos que permanecer indiferentes e unha cobardia. Democraticamente temos que decidir o noso futuro. Xa que si todos coñecemos o problema e decidimos nun determinado sentido, sera benvido calquera que fose o resultado. Porque non hai nada que non poda ser posto en cuestion, sempre e cando todos teñamos a informacion necesaria para dilucidar claramente que o que cada un pretende cando nos pide o voto. Tamen saben que uns medios de comunicacion totalmente controlados polo poder nunca estaran interesados en que pensemos por nos mesmos.
Escribiu Neira Vilas:
Eu non sei ben como dicirvos o contento que me trae iso. Vai medrando de tal xeito dentro de min que non é doado atopar a maneira de escribilo. As palabras queren saírme todas dun saque, e son cativas para tanto dicir. Falo, xa se sabe, da miña descuberta de Galicia. Tal é. Poida que o estar lonxe... Pero amais acontece que aí nada nos din. E veño a saber dunha patria, dun país a reverter de historia, do cal non me tiñan falado antes. Néganlle valemento á terra onde temos nado. Veñen negándollo dende hai tantos anos que ninguén pode contalos; dende máis alá dos avós dos nosos avós. Acocharon a Galicia coma se fose unha vergonza, unha ferida. Así son as cousas. E ben que doe.
Un pracer saudalo e sinto o dos polacos, Lis de Moura.
que o señor mariño tenta encubrirse de esquerda (ao igual que os neocon ultradereitistas da cidadans), non nos deve de sorprender; é o discurso típico do reaccionarismo clasico que se viste con pel de ovella.
Agora xa sabemos do que vai, (como se antes non se souvese) de ultraespañolista ou ultrareaccionario, que ven sendo o adxectivo máis acaido, defensor das máis rancias e puras esencias que ainda soportamos dende o franquismo, vaseado única e exclusivamente nunca crenza (que se equipara en valor á da superchería) do totem "constitucional", e agarrandose como un clavo ardendo á historia escrita polo españolismo; ainda que do que máis me vou rir é de ver como ese chiringuito mesianico apostólico vai camiño de arrebatarlle votos ao PP dende as posicións máis reaacionarias.
Bravo por ti mariño; exemplo da redisualidade de pensamento.
Nota: agora esperamos as túas comediantes interpretacións da realidade; e please, a ver se engades o de correr diante dos grises, que nun texto de xente coma ti ten que estar prsente.
Por certo, para cando a reinauguración da sección femenina???
Esquecía: o texto ese sobre "os corpos elasticos teñen un limite de elasticidad... " pois non é correcto (tampouco cando vostede estudaba); ningún "corpo" sometido a unha forza recupera nunca a súa forma inicial, xa que a enerxía interna do sistema nunca é a mesma, ainda que a niveis macroscópicos si aparente selo.
O fenómeno físico polo que un corpo mantén unha propiedade determinada denominase histerese, como pode ser o caso da histerese de materias sometidos a presións ou estiramentos, ainda que nestes casos temos tamén que ter en conta proceso magnéticos e térmicos, polo que non é posibel tratalos unicamente dende a fáisica clásica newtoniana.
Sobreopasados os límites que manteñen as estructuras nucleares que constitúen o corpo, este "rompese", o que quere decir que a unión non era tan forte ou que a forza que se exerceu era maior provocou a "ruptura".
Se vostede pretende usar a física (descoñecía eu que fose vostede físico; non era vostede químico??? pois nos planos antigos e modernos de Idem, pouco máis de física se dava que física xeral macroscópica, e algo de cuantica xeral... e despois moita cociña, máis vexo que é vostede un experto, ou pretende) como base de exemplos sociais, o cal loxicamante é un erro de simplicadade tal que pouco menos que produce carcajadas.
Nos procesos sociais como os que vostede trata, hai que introducirse no laberinto da estatística, a lóxica borrosa, o analise matemático en N variabeis etc para tantar so unha peuqena visión dos estadios sociais probocados por unha situación determinada.
E o que se lle chama a enxeñería social de procesos, que dende logo é evidente que vostede non está capacitado para tratar,e polo tanto incapaz tamén de chegar a esas pretendidas conclusións uniquivocas das que alarda.
Paseo vostede moi ben señor mariño, e desfrute da súa baixa laboral.
... que non confundir coa enxeñería social aplicacida ás TIC
por certo, volve a ver en vostede os prexuizos do españolismo nunartigo anterior: según vostede, mesturando churras merinas e non se sabe cantas cousas máis, asalta con non sei que carallada de non aprenderlle aos nenos en nenas galego porque falan en español;
BRAVO!!!!!
non é primeira vez que o vexo nen escoito (tamén de xente pseudo-progre anarco- liberal chouvinista individualista coma vostede).
E xa que tanto protesta, deanos pois a solución, que lle propoño eu xa dende aquí:
*Frente a un proceso de dúas linguas en contacto, as dúas maioritarias na poboación, maís con estatus políticos diferentes, e polo tanto en desventaxa en canto a prestixio social, elixa que facer:
-iniciar un proceso de inmersión linguistica na xente que ainda tendo competencias nun idioma, non a utiliza de xeito cotián (o que da lugar a certos conflictos, xeralmente liderados polas élites da aquela parte que pensa que pode perder os pribiléxios que asume como diferenciadores e clasistas ao usar unha lingua)
-cargarse o galego (imos decilo claro, non? como vostede plantexa sivilinamente).
Diga pois en cal das dúas se atopa vostede (xa llo digo eu, na segunda)
e esquecía, por favor, non presuma nen de pedagogo nen de mestre. É vostede un dos peores mestres/as que teño coñecido na miña vida.
Esperemos que lle quede pouco na ensinanza (magoa que non se poida despedir do emprego a un funcionario, que non é máis que o que vostede é: un mal funcionario)
Señor balncolexitimo, tan so decirlle que eu me considero nacionalistas e por iso non son independentista. Recoñezo o dereito de autoderteminacion como un dereito propio dun pobo libre e democrático, pero por recoñecer tal dereito tamén lle digo que eu non son independentista, Tan so quero que o noso pobo galego teña a liberdade suficiente como para decedir o que quere facer en cada momento, xa sea en termos de independencia ou non independencia( xa lle aclarei cal e a miña posicion ou en calque outro termo que implique responsabilidade e decision política.
CODA. Non entendo todos esos que vos declarades democraticos, de esquerdas, e que cada vezs que se fala de autodeterminacion ou de nacionalismo escudadesvos na constitucion decindo que de ahi que non se pode pasar. Eso non é democracia porque un democracia non ten limites e tan so na podrida democracia española a dereita esta confrontando o seu pobo co nacionalismo. En ningun pais hai este tipo de confrontacion tan imbecil(canda, reino unido, belxica e incluso EEUU)
Anonimo 14:00, xa vexo que a vostede as conquistas dos traballadores para poder seguir cobrando o seu salario cando un medico dictamina que non poden traballar, non lle parecen ben.
Supoño que no seu ideario intelectual non hai nin coxos, nin tullidos. E si os hai, ¿gaseamolos?
Por favor, non me explique o que faria vostede se eu fose homosexual.
Os do novo partido teñen algo que se esta perdendo:coraxe.
So por eso son admirables.
Un saudo.
*****
D. Lis, o angulo recto (ou lixeiramente obtuso como agora estou) non e a postura mais comoda para alguen que esta tocado das vertebras.
A dor fai que a ironia sexa mais dificil de modelar e que a un lle vaia a marcha de fajarse na loita corpo a corpo.
Xa falamos de que os nacionalistas para polemizar teñen que facer que o adversario sexa tamen nacionalista (dinme hiperespañolista).
Vostede ten que entendelo: para min España significa algo moi distinto que para vostede Galicia. A min preocupanme as personas e os dereitos das personas, a outros os himnos, as bandeiras e "la voz engolada para cantar las glorias de la patria".
Eu non teño patria, teño unha terra na que nacin e aprendin a ver o mundo. Esa e a miña patria, a da infancia.
Son español porque hai un estado formado por cidadans que me permite ter o privilexio de vivir no primeiro mundo e consigue que estando como estou agora a nomina de fin de mes non varie (o seu compañeiro anterior parece molestarlle).
Esa e unha republica de cidadans que si se chama España eu son español e si se chamase Europa eu seria europeo.
Todo o que aumente a libertade e a posibilidade de tratar fraternalmente a mais xente e a esencia dun pensamento progresisita (non son capaz de entender que, aindo non compartindoo, non sexa quen de poñerse nesa optica).
Por eso son galeguista e defendo a miña lingua e a miña cultura desde hai moitos mais anos que a maioria dos que aqui escriben.
Pero a intelixencia e esquiva e moita xente supon que para eso hai que ser nacionalista, militarmente nacionalista.
¿Que Galicia e independente o dia de maña? Se unha sociedade libre e informada toma esa decision quere decir que unha maioria da poboacion lle ve ventaxas. Nese caso seria galego en todosos sentido e non so no cultural (Recorde que aparece subraiado "Porque non hai nada que non poda ser posto en cuestion").
Falando da sua cita literaria teño que confesarlle que eu fun un Lelo mais (se non recordo mal chamabase asi o das "Memorias dun neno labrego"). Todo ese universo de vacas e seituras son a miña infancia, aderezada polos contos dos vellos e as historias dun pai que emigrou a La Habana.
¿Que me vai a min a contar de todo eso?
¿Que ten eso que ver con que os madrileños axuden a pagar o meu sueldo?
Son dos que penso que o que fala moito de sexo practicao pouco e que e saudable iniciarse nel no seu momento.
O que o fai tardiamente acaba no divan.
Co nacionalismo pasa algo similar: os que vivimos o amor a terra no seu momento non precisamos o fanatismo esaxerado dos conversos que o descubriron tardiamente e por medio de outros.
Como non a viviron, imaxinan unha Arcadia feliz que nunca existiu.
O patetico e que queren quedarse con ela en exclusiva.
¿E sabe por que non se oen voces en contra? Porque moitos teñen mala conciencia do seu pasado.
Un saudo afectuoso.
Volverei escoitar os polacos.
*****
Tomo un descanso e seguirei contestando coma se fose un fowards da Segunda Linea de Arxentina.
Anonimo 17:13, cando me encontro diante dunha prosa chea de prefixos penso que as ideas que vou encontrar debaixo de tanto estoupido van ser inversamente proporcionales a intensidade deste.
Non e o seu caso. O mellor ten razon e deberia estar agora tumbado no safa coa mantiñla nas pernas vendo House.
¿Que lle conte algo dos grises? Mire, cando habia movemento os destacamentos que viñan eran veciños nosos no Burgo das Nacions. Comer nun restaurante (¿O Peon?) rodeados de uniformes grises permitiache ver a extraccion social e as inquidenzas dos que pola maña tentaran de mazarte.
Sinto non poder contarlle nada nin da Seccion Femenina nin do Frente de Juventudes.
Un saudo
*****
Anonimo das 17:37 (non sei que outro anonimo e), dime vostede que alardeo cando escribo aqui na miña casa e que non estou capacitado para falar da "enxeñeria social de procesos".
Libreme Deus, por suposto que non.
Despois da sua leccion maxistral afirma que a miña metafora lle produce carcajadas e que un quimico (e gracioso o de moita cociña) non sabe nada de fisica.
Permitame opinar que so alguen que ignora os conceptos elementales da fisica e capaz de cometer a pedanteria de tratar de explicar un fenomeno fisico macroscopico elemental acudindo a estructura da materia.
Recordame a aquel alumno de COU que lera algo da relatividade e que cando falabamos de De Broglie estaba empeñado en demostrarnos que se a velocidade da luz e constante os relos retrasabanse cando se movian. Enunciaba o puñetero: "Si un reloj se moviese a la velocidad de la luz, un observador..."
Aquel tal Gimeno era superdotado, polo que supoño que vostede tamen coxea da mesma pata.
Aconsellolle que entenda primeiro o "Principio de correspondencia" ou, en caso contrario expliquelle a un mecanico que o liquido de frenos e compresible.
Agradezolle os bos desexos pero e dificil disfrutar dunha baixa dolorosa.
Un saudo.
Anonimo das 17:58 e das 18:00, e dificil de compaxinar o de dar clases en galego e o mesmo tempo defender que non se ensine nese idioma.
Da cuesion do idioma xa falamos dabanondo neste blog e por ai esta o que penso.
Non sei se vostede pretendeu ser funcionario e non o conseguiu, pois doutra maneira non entendo a tirria que nos ten. Ben e certo que hai xente mais partidaria do nomeamento a dedo.
Recoñecido queda: son o peor mestre.
¿Cantas veces teño que escribilo?
Tampouco debia ser moi bon o seu profesor de lingua.
Un saudo
*****
Vento, o primeiro que plantea recordoume que tiña algo por ai e pegoo na propia entrada.
Eu escribo continuamente (nesta tamen) que nunha democracia pode poñerse todo en cuestion e que as constitucions non se poden sacralizar.
Non podia ser doutra maneira se un se declara republicano, partidario doutro sistema electoral, das listas abertas e da limitacion dos mandatos.
Logo eu estou por cambiar a constitucion.
O que sucede e que compre articular mecanismos defensivos diante da imposicion. Porque unha cousa e cambiar a constitucion no parlamento e outra ila dinamitando a conveniencia.
Esta discusion non pasa en ningun pais porque España e o pais mais descentralizado do mundo e ainda asi estamos nunha carreira alucinante de eliminaciondo do estado pola porta de atras.
Esto non ten nada que ver co rico Quebec francofono, nin cunha Gran Bretaña na que Blair susupende a autonomia irlandesa do norte e ninguen rechista (sendo Irlanda unha illa partida polo medio e pretendendo os do IRA a unificacion), nin o conflicto entre flamencos e valones e por suposto en nada se parece a USA.
De existir diferencias etnicas e relixiosas, esto seria os Balcanes ou a URSS. Como esas diferencias non existen, este e un fenomeno novo, inexplicable.
Un saudo
Hola Sr. Blancolexitimo, son Lis de Moura.
Antes de nada, decirlle que non sabía nada das suas doenzas, desexolle, de corazón, que millore canto antes.
Tivo sorte vostede de nacer e criarse en Galiza, respirar o aire, ver a paisaxe, o gando, escoitar aos vellos...
Eu nacín en España, pero non en Madrid nin Sevilla, nin Salamanca, nacín eiquí onde vivo, en Betanzos onde, ao igual que en moitos pobos e cidades de Galiza, non hai moita relación ca paisaxe típica do país, co gando, cos vellos, onde non se falaba a nosa lingua porque o normal era falar castelán e, o galego, era cousa de pailáns.
Vostede pideme que vexa as cousas dende a sua optica i eu pidolle que vostede o faga dende a miña.
Eu só pido o recoñecemento de algo que ninguen lle pode negar a Galiza, a sua condición de nazón, o cal non implica rompela fraternidade con ninguén, nin de España, nin do resto do mundo. Eu teño amigos en varios lugares de España, teñós en Francia, en Alemania, na Arxentina, no Perú e seguiriaos tendo ainda que Galiza se independizase de España, tamén seguiría a disfrutar cás victorias de Fernando Alonso.
Digolle para rematar que se situe vostede na miña optica i recoñeza que a Galiza se lle quitou algo i o normal e devolverllo. Por un momento non lle falo de independencia, hai moitos xeitos de convivir e todo escomenza polo respecto, xamáis pola sumisión.
Nos sei si vostede máis eu chegaremos a velo pero, algún día, o marco mudará, España non será unha monarquía e as nazóns serán recoñecidas.
Saudos e millorese, Sr. Blanco.
Lis de Moura.
Ou sexa que ainda por encima estivo vostede no Burgo, non??? e de cales era dos que pagaban o alugueiro ou dos que non???
hahahahaahahaha.
Ainda a de soltar que estivo en Erga e en non sei cantas tonterías máis como aquel alcalde de Cerceda que presumía tamén de tal feito, e ninguén o lembra tal cuestión, e reclamabase da esquerda cando o ian meter no trullo por prebalicar. De vostede pasa o mesmo...
Máis cando queira lembrar historias dese tipo, podemos quedar a falalas. Ao emllor teño eu maśi anecdotas que contar que vostede.
Sobre as conquistas dos traballadores e traballadoras, faga o favor vostede de nen mentalas. Xa llo dixen máis dunha vez; vostede na empresda privada estarái " de patitas en la calle" (poñollo en español para que o entenda ben).
Sobre o tema do "fenomeno físico elemental", vexo que tampouco entendeu nada: tentei explicarlle, se é posibel, claro, que un fenomeno social non se pode explicar cun "fenomeno físico elemental", senón que os procesos sondemasiado complexos como para facer similitudes tan pouco esactas.
Sobre a en "enxeñeria social de procesos" pois non está capacitado vostede nen ninguén, xa que é algo que me inventei. Si existe a enxeñería social, que algún día llo explicarei se quere.
Sobre que o de preguntarlle ao mecánico, non llo aconsello, os vehiculos agora levan unha cousa que se chama centralita, e os mecánicops están máis pendientes de poder kraquealas que de outra cousa. Recomendolle cambiar de vehículo se se lle escaralla. Seguro que co sueldo de funcionario que ven pode.
E se do "principio de correspondencia" se refire vostede ao de Borh, pois aledome de que o coñeza; eu tamén. e sabverá pois que é o que a decir, non??? que podemos utilizar a mecánica clásica para explicacr fenómenos cuenticos, se nos atopamos nos puntos fronteira.
Claro que xa llo dixen antes; a sociedade non é fenómeno físico, ao igual que non se pode explicar polas teorías darwinistas.
Por certo, imos a desmontar esto un pouquiño:
*Que a independencia supuxese unha mellora das condicions de vida dos galegos: dificil de soster cando Galicia recibe o aporte solidario da caixa comun española.
en que consiste a caixa común española??? en que Galiza recibe entre un 30 e un 50% menos do que aporta ao estado español que van destinados directamente á urbe madrileña???
sabía vistede que as comunidades autonomas que menos inversión en infrastructuras son Galiza, Catañuña e Euskadi???
*Que trouxese consigo a defensa dunha lingua e dunha cultura perseguidas pola metropoli: dificil de manter cando o galego e todas as manifestacions culturales nesa lingua estan subvencionadas ata limites escandalosos.
O galego subencionado a límites insospeitados???? está vostede de broma ou é que nos quere facer gilipollas??? refirese vostede ás axudas por publicación (en español) ás editoriais españolas??? refirese vostede ás axudas por edición a xornais que escriben o 98% en castelán??? son se confunda señor mariño, nen intente confundir. e se vostede está en contra da subencionitis, direille que eu tamén, máis se falamos dunha lingua minorizada (como é o castelán en Puerto Rico) pois si estou a favor, sempre e cando se poida levar un control, que agora non pasa (moitos "xornais" que escriben en español en Galiza, non poderían sair se non recibisen as axudas por escribir en galego)
*Que fose un desexo maioritario da poboacion: insostible cando ten o 19% dos votos.
e o contrario???? acaso houvo algún tipo de referendo sobre o tema???
non sei como se pode decir unha cousa tal se nunca se produciu unha pregunta. Unicamente que vostede confunda os seus desexos coa realidade. Que xa se ve que é o que fai.
*Que partise do respeto polas distintas sensibilidades sociales e culturales existentes: falso cando a cabalo de batalla e a imposicion en moitos ambitos.
Pero como se pode decir unha tontería de tal calibre???? pero cal é a súa idea de liberdade???? o que xa estaá establecido é o que prima e punto??? tenvostede algún nivel de crítica ou é que simplemente é un funiocnario aburrido e convaleciente???
Que é o que se impón, digame??? o banco de terras??? a lei de dependencia??? as tranferencias e control da produción electríca??? a contrución de vivendas protexidas??? asumir os estandares abertos nas tecnoloxías???? a creación dun tecido económico competitivo propio???
A eso lle chama vostede impoñrr. Pois que quere que lle diga, estou seguro que moita si quere que lle impoñan esas cousas.
Claro que ao mellor polo que está mosqueado é polas galescolas. Pois mire vostede: a unión europea xa as está a tomar como referente no modelo de ensino (e non ven tanto problema co galego como vostede).
Non será que o seu españolismo lle pode máis????
e carai coa reflexión final: viva a liberdade, pero estás conmigo ou contra min.
Eso é o mesmo que din os da ETA e os do PP en euskadi.
Vostede mesmo.
algo que ao mellor non lle vai gustar, xa que se meten cos seus acólitos do PP:
http://www.nngg.org/
http://bp0.blogger.com/
AbRknYr4lCE/RwE1YXNcSSI/
AAAAAAAAANM/
LVSnYBxe9HQ/
s1600-h/No+vas+a+tener+casa.jpg
Pegue tod, claro
Apreciado Sr. de Moura, o seu escrito sobralle unha frase "a Galiza se lle quitou algo i o normal e devolverllo", a non ser que se refira o Estatuto de xuño do 36 que como sabe non chegou a entrar en vigor.
Que vostede e Vento defendan (¿un dentro e outro fora do BNG?) que Galicia e unha nacion e que no futuro poda separarse de España ou non (ou unirse a Portugal) e tan respetable coma o que afirma que a sua nacion e España.
O que sucede e que o segundo concorda co que a constitucion dictamina e o que vostedes defenden non.
Esta claro que a constitucion hai que modificala, eu son partidario de facelo, e ai pode ser recollido que as autonomias teñen o dereito de autodeterminacion.
Se asi e votado democraticamente eu non direi nin mu.
Outra cosa e tratar de meter pola porta de atras as cousas, e sobre todo recurrir os metodos franquistas de imposicion da doctrina (o da lingua e toda leccion).
Contabanos Albert Rivera que cando falou por pripeira vez en castelan (a lingua do 50%) no Parlament de Cataluña, o señor Mas saiu fora decindo que non soportaba oir esa lingua ali.
Tal fanatismo protofascista non colle nos meus esquemas mentales.
Se vostede se fixa os enlaces levan a unha revista socialista e aun documento do PCE.
O poeta que se cita e tamen comunista.
Xa ve vostede o que lle importa eso a moitos nacionalistas que se cren de esquerdas pola gracia de Deus. O seu e un pensamento relixioso, e de relixion non se debe discutir.
Pasalles coma o Sr. Mas, e cando oen ou len a palabra España embisten coma se dun pano roxo se tratase.
Por eso os ¡Viva España! provocadores de Boadella e Espada son tan de agredecer.
Agradezolle que se preocupe pola miña saude, pero no deixa de ser algo normal pois teño lido que o 60% das baixas laborales en Alemania estan relacionadas con problemas de espalda.
Non deixa de ser unha desgracia que non se trate dunha enfermedade literaria como poderian ser a tisis ou a sifilis.
Un saudo.
Anonimo das 16:00 e seguintes, empeza vostede a preocuparme.
Non pode ser moi sana esa obsesion sua por desprestixiarme. Xa escribin por aqui que o que mais se parece o odio e o onanismo.
Asi que animese a contar as anecdotas que queira e relaxese.
De non conseguilo fagase mirar pois o mellor elle conveniente coller a baixa.
Criticandome tan desaforadamente dame vostede unha importancia que non teño, co que a fin de contas estame halagando.
Vexamos o do Burgo das Nacions.
Se non recordo mal, no curso 73-74 tiven beca de residencia e media beca de comedor (¿ou foi o reves?).
Como foi o curso no que planteamos a autoxestion do comedor universatario (chegamos a crear unha comision a tal efecto), que daquela estaba rexentado por un militar retirado, no curso seguinte non houbo comedor no Burgo.
Asi que creo que no curso 74-75 so tiven beca de residencia.
Nese curso produciuse outro hito daqueles tempos no que todo o mundo participou (¿non sei como poidemos coller dentro?): o peche na Facultade de Economicas que daquela estaba en Fonseca.
Eu non sei moi ben se eu estiven con ERGA ou ERGA estivo conmigo.
Digo eso porque ainda que un nunca foi nacionalista, calquera que coma min estivese loitando porque a lingua "doce e sentido entre bicos aprendida no colo da miña nai" (e a cultura que levaba detras) ocupase o lugar que lle correspondia, tiña que encontrarase coas poucas ducias de estudiantes que pretendian algo similar.
Dos detalles daquel tempo:
Nas asambleas da Falcultade de Ciencias no ano 74, cando nos levantabamos a falar sempre saia alguen dicindo que por favor falasemos en castelan para poder entendernos.
No ano seguinte o fenomeno era o inverso (por moi dificil que resulte de crer).
O proseletismo estructurabase en tres sesions:
1. Galicia e unha nacion
2. Galicia e unha colonia (de ahi a mofa dos acratas "Que se aclare la U (pola UPG): Galicia es una colonia o un champu").
3. Labor do estudantado.
Iba pechar cunha provocaion, pero pensei na sua saude e dixenme que non merecia a pena correr riscos.
Un saudo
Publicar un comentario