O que na rua acontece

Agora que a democracia bule de novo en todas as esquinas deste fermoso concello (¡bendito sexa!) este outeiro quixera ser unha hortariza na que medraran as patacas de cedo. Pero non e mais que un pedregal duro o que se achegan sin ter que abrir ningunha cancela todos os que, pensando por si mesmos, queren opinar libremente. Reserva necesaria dos que non teñen amo. Por eso quero manifestar que me sinto orgulloso cando ultimamente leo os comentarios dos que por aqui pasan e deciden deixar o seu gran de area. A cor que teña e secundaria: e un mais que axuda a que se cole por todas as fendas que a democracia existe cando os democratas estan dispostos a tizarlle o lume para que siga prendido. Hai un ano unha agrupacion independente chamada Cidadans por Betanzos decidiu, cumplindo uns compromisos escritos e publicados, apoiar a investidura da candidata do PP. A unica esixencia foi a firma dun documento que fundamentalmente trataba do coñecemento da situacion monetaria e patrimonial do concello co fin de sanear as contas publicas, e da transformacion do pleno no lugar onde deberian ser tomadas todas as decisions de certa relevancia. Ir no camiño de conseguir unha casa do concello coas paredes de cristal. Falamos logo de transparencia na xestion. O documento supoñia unha obriga mutua: o PP debia cumplilo e CxB estaba obrigado a velar polo seu cumplimento. Eso era de publico coñecemento, polo que chama a atencion o que declara o portavoz do PSOE brigantino: "con la retirada del apoyo a la alcaldesa, CxB deja patente que tenia un pacto con el PP, aunque siempre lo negase". Sobran comentarios. Caberia esperar que o PP estivese dilixente no cumplimento desas obrigas pois non en vano os cidadans mandaran unha mensaxe inequivoca cando 623 deles (o 19% do electorado popular) deixaron de votar por Maria Faraldo. Pero non foi asi. Pasados os 100 dias de rigor e outros 100 mais, o que eran obrigas pasaron a ser concesions graciosas e os Cidadans empezamos a sentirnos protagonistas da resurrecion do manido "vuelva usted mañana". Cidadans por Betanzos seguiu traballando e estudiando todas e cada unha das mocions que se presentaban, votando en cada caso segundo a sua Asamblea consideraba correcto, sin ter en conta a formacion politica que as presentaba. Ai estan as grabacions dos plenos para confirmalo. Dase por suposto que cando a maioria da corporacion aprobaba unha mocion, a alcaldesa quedaba obrigada a tramitala coa dilixencia necesaria, tivese ou non o voto favorable do PP. Asi, pouco a pouco, foise cumplindo un ano de lexislatura sin que as queixas manifestadas na prensa variasen o rumbo de quen gobernaba coma se tivese maioria absoluta cando nin chegaba a ser a lista mais votada. ¿Acaso imaxinan os dirixentes do Partido Popular que 1.500 betanceiros nos votaron para ser o "perrito faldero" de ninguen? ¿Como e posible que alguen poidese chegar a pensar que, dandonos os cidadans a potestade de exercer un control riguroso sobre a xestion municipal, ibamos permitir ser tratados coma simples "moscas cojoneras" por un goberno que nos mesmos promoveramos? So atopo duas explicacions para esta actitude: a total ignorancia das normas elementales de consenso politico que a situacion require ou a conviccion de que se negociaba cuns titeres que nesto da politica estan en pañales. ¡Meudeus, canto estadista desaproveitado! Ainda asi correspondemos a responsabilidade que os cidadans puxeron nas nosas mans promovendo unha reunion coa direccion do PP da Coruña para ver se a situacion podia reconducirse. Un tempo prudencial de espera levounos a conviccion de que non habia nada que facer. Por eso unha Asamblea de CxB decidiu por unanimidade romper o papel firmado o que faciamos referencia, desligandonos totalmente da xestion do PP. Como pensamos que queda demostrado que o goberno en minoria do Partido Popular non e unha solucion valida, invitamos as tres forzas politicas a iniciar conversas de cara a formacion dun goberno alternativo. E a nosa obriga facelo pois asi o quixeron os cidadans. E nada mais. Logo veñen as mentiras interesadas (nunca pedimos a marcha de Maria Faraldo, por exemplo) e as elucubracions loxicas da prensa e da garelosfera (sobre todo no referente a Antonio Lagares). Xa saben que manteño o principio de que nunca escribirei unha mentira neste outeiro (para eso prefiro deixalo a monte). Entenderase tamen a evidente discrecion a que obriga formar parte dunha formacion politica que inicia negociacions con outras. Asi que lerei con gusto todas as opinions sin dar a miña. Emplazoos a que mais adiante descuarticemos minuciosamente os acordos (ou desacordos) que se produzan cando a negociacion remate. Que a fin de contas e o que conta. Ata ese momento sigan ilustrandonos a todos coa sua vision da vida politica de Betanzos. CODA: Queria rematar o escrito facendo unha dedicatoria. Carlos Gonzalez Garces e Henrique Tello, dous importantes representantes da ¿esquerda? que goberna A Coruña aseguran risueños que Bob Dylan non viña tocar a Coruña porque: - «Vén tocar e faino de espaldas. Chega, non saúda e non toca ningunha canción coñecida». (Tello) Parece claro que o subconscente traicinou o profesor de filosofia (e deso deberia saber), indicandonos que lle gustaria que tocase mirando sonrinte para os estadistas que gobernan A Coruña (xa saben que a abstencion deberia facelo con maioria absoluta) co fin de agradecerlles a contratacion e, despois de firmarlle autografos os concelleiros, pasar a un concerto de discos dedicados. Coma se fose un cantante de orquesta que nas festas patronales sauda o alcalde desde o palco. Despois, patetico, o Teniente Alcalde trata de recoller velas: "Se cadra ireino ver por terceira vez" Todo o mundo que teña unha cultura media sabe que o xudeo estadounidense (pode gustarlle a un mais ou menos) e un xenio que revolucionou a musica no seculo pasado. Escoiten Like a rolling stone onde Dylan lle di a unha nena mimada que acaba mendigando na rua: Cando non se ten nada, non se ten nada que perder. Non tes segredos que ocultar pois xa eres invisible. ¿Que e o que se sinte? ¿Que e o que se siente estando soa sin un camiño a casa, coma unha completa descoñecida, coma unha bala perdida? Teñen razon, ¡onde estea Mercedes Peon!

Etiquetas de Technorati: Bob Dylan,CxB,Betanzos