In Memoriam


As imaxes que aparecen son recortes dunhas fotos que se utilizaron como carteles electorales nas pasadas Municipales.

Non podia extrañarme que Javier Lopez tivese a coraxe de compartir unha viaxe que sabiamos estaria chea de sinsabores, pois ocupaba cargos directivos, tanto na Asociacion de Veciños Rosalia de Castro como na Asociacion de Amigos de Banda.

Os que formamos parte desas asociacions sabemos que son os mais altruistas os que asumen traballos polos que non recibiran mais que o aprecio duns cantos.
Xa temos falado moito deso aqui: Uns siguen o seu camiño sin preocuparse do que pasa o seu redor, outros implicanse cos problemas dos demais e uns cantos comprometense con eles.

Si por riba o compromiso e altruista, xurden esas persoas imprescindibles que iluminan o sitio no que viven.

¿Como non ibamos a aprecialo tantos?

Por eso penso que un colectivo humano, coma o que formamos os que vivimos en Betanzos, non pode permitirse o luxo de perder a unha persoa desa valia.

Viaxar con el era un placer pois coñecia Galicia de cabo a rabo, e un voltaba pra casa coas oposicions medio preparadas en todo o que tiña que ver coa flora, a fauna, a paisaxe e a arquitectura de Galicia.

Falaba de tal xeito que un adivinaba o cariño e o compromiso coa terra na que vivia.

Por non falar dos seus consellos, que eu seguia sin dudar, sobre os sitios nos que se comia ben.

Sopesando o meu dolor, dun aprecio que non se atreve a ser amistade, entendo a desesperanza que levaban debuxada na cara os seus moitos amigos.

Tantos homes, as mulleres son mais sabias e teñen menos complexos para manifestar os seus sentementos, cos ollos encarnados e cheos de bagoas non son faciles de conseguir.

Alegre
Bon
Sempre sonrinte
Ironico
Con retranca.

E non falo da sua familia.

Hai un fermoso poema de Miguel Hernandez que, estou seguro que os seus amigos conviran conmigo, parece feito adrede para estes momentos.



ELEGÍA



(En Betanzos, su pueblo y el mío, se

me ha muerto como del rayo Javier López,

con quien tanto quería.)



Yo quiero ser llorando el hortelano

de la tierra que ocupas y estercolas,

compañero del alma, tan temprano.



Alimentando lluvias, caracolas

y órganos mi dolor sin instrumento.

a las desalentadas amapolas



daré tu corazón por alimento.

Tanto dolor se agrupa en mi costado,

que por doler me duele hasta el aliento.



Un manotazo duro, un golpe helado,

un hachazo invisible y homicida,

un empujón brutal te ha derribado.



No hay extensión más grande que mi herida,

lloro mi desventura y sus conjuntos

y siento más tu muerte que mi vida.



Ando sobre rastrojos de difuntos,

y sin calor de nadie y sin consuelo

voy de mi corazón a mis asuntos.



Temprano levantó la muerte el vuelo,

temprano madrugó la madrugada,

temprano estás rodando por el suelo.



No perdono a la muerte enamorada,

no perdono a la vida desatenta,

no perdono a la tierra ni a la nada.



En mis manos levanto una tormenta

de piedras, rayos y hachas estridentes

sedienta de catástrofes y hambrienta.



Quiero escarbar la tierra con los dientes,

quiero apartar la tierra parte a parte

a dentelladas secas y calientes.



Quiero minar la tierra hasta encontrarte

y besarte la noble calavera

y desamordazarte y regresarte.



Volverás a mi huerto y a mi higuera:

por los altos andamios de las flores

pajareará tu alma colmenera



de angelicales ceras y labores.

Volverás al arrullo de las rejas

de los enamorados labradores.



Alegrarás la sombra de mis cejas,

y tu sangre se irán a cada lado

disputando tu novia y las abejas.



Tu corazón, ya terciopelo ajado,

llama a un campo de almendras espumosas

mi avariciosa voz de enamorado.



A las aladas almas de las rosas

del almendro de nata te requiero,

que tenemos que hablar de muchas cosas,

compañero del alma, compañero.





Miguel Hernández




19 opinions:

Anónimo

Es muy duro verlo en las direcciones de correo o en la agenda del movil: pero no quiero borrarlo, al menos por un tiempo. Quiero sentirlo cerca y que me dé fuerza para encontrar el mejor camino, porque la vida sigue y a él le gustaría que la enfilásemos sin complejos y con una sonrrisa por el bién de Betanzos.

Nunca había llorado ante la perdida de alguien, ni siquiera de la familia. Pero los lazos que se formaron estos dos últimos años son más fuertes de lo que imaginaba.

Anónimo

Unha maravillosa persoa, unha boa familia é un home comprometido co seu povo.
Botarémolo moito de menos.
Mágoa de Javier, que tiña moito por facer.

Anónimo

Hostiás Superhenry!!! lendo o texto este que escrebeu, da a imprexión de que a este home o pasaron pola pedra os romanos por ser cristiano (os xudeos agora andan a outras lerias e mellor nen mentalos non vaia ser que se poñan bombardear Betanzos).

O seu é moito. Que día será capaz de deixar a política esa de tres patacós e falar de alguén sen meter ao chiringo ese polo medio??? porque digo eu que a persoa esa xa existiría antes que o CxB non????


En fin, segue vostede ao mesmo nivel de sempre. Está vostede peor que as maracas de Machín.

Anónimo

!Es tremendo!Pero,¿es que no respetas nada ni a nadie?

Anónimo

Primeiramente gustaríame darlles o pesame a todos os familiares e amigos de javier, asi coma os militantes de cxb que perderon un compañeiro.
Logo gustaríame facerlle uha pregunta o señor marino:

"Que faría Galicia se a diario bombardeasen Vigo dende Portugal?"

Vostede se preguntara a que ven esta pregunta, pois eu lle digo que é unha pregunta que atopei nun xornal, e me gustaría que me axudase a respondela, de paso podería sair da súa caverna e comentar tamén temas de actualidade que non teñan que ver con criticar ao bloque, albara a cxb ou ocultar a mala xestión do pp.
Sexa xusto , e empece con bo pé o ano.

Anónimo

O meu pesame ós familiares amigos e compañeiros de Xavier López.

Sinto dicir esto nesta entrada por respecto pero, coido que o tema está de actualidade.

Lamento profundamente chegar a dicir que boto en falta un novo Hitler que acabara con esta escoria xudea. Sei que o que digo é moi forte pero tiñao que dicir.

Anónimo

Retiro o que dixen antes, de Hitler.

Anónimo

Javier siempre te llevaré en mi corazón. A pesar del dolor que hoy siento por tu perdida doy gacias a Dios por haberte conocido. Gracias por tantos momentos inolvidables.

Anónimo

lo del comentario 7 es simplemente bochornoso.
lamento una muerte tan prematura como esta, y envio un pesame a la familia y amigos.
Eso si Mariño:cambia ya el primer articulo del blog poruqe lo que hicisteis hoy en el pleno no tiene perdon de dios y ahora os toca apechugar. Hay que hablar de eso pero en otra entrada por favor. Hazlo por respeto a Javier

Anónimo

MI más sentido pésame a la familia y amigos.

Estoy de acuerdo con el comentario anterior.

Anónimo

como din os dous que me preceden Mariño: cambia XA a entrada para levar a brea que merecedes polo circo de onte.
Polo demais e como non pode ser de outro xeito o meu pésame a familiares e allegados de javier. Sempre impacta que se vaia alguén máis novo que un e nos fai ver o fráxil que é a nosa esistencia
Suso Buituron

Anónimo

por consideración y respeto a Javier, tengamos un poco de paciencia y esperemos a que mariño cambie la entrada.

Anónimo

Poderíamos trasladar a 'discusión' a entrada anterior...qué vos parece?

Anónimo

Estoume enterando desto polo teu blog e quedo de pedra. Sinto moitisimo esta morte, por el e a súa familia.
E por todos os que erades amigos e compañeiros.
O meu pesame.

Suso García.

Anónimo

mil duros a que nos huye hacia delante con la doctrina La Voz de su Amo sobre el concurso eolico!!!!

Anónimo

yo te apuesto 2000 jejejej si este mariño es mucho es comom moncho el de sada..jajajj

BETANZOS AL DENUDO ( el fotografo )

Miren , yo no soy fanatico precisamente de CXB , pero amigos galeguistas, un respeto, que le puede pasar a cualquiera eh, y en cualquier momento , asi que, no sabeis dar un pesame a tiempo y dejar la politica para otro momento?

Anónimo

Unha persoa que se achegase por primeira vez a Betanzos, ao mellor podería asombrarse pola actitude ceporbiana no pleno municipal, máis eu creo que non nos colle de sorpresa non???.

En CxB reunense todos os vicios da inexperiencia de quen pretende representar quen non é, e o resultado é a súa actuación no pleno municipal.

Superhenry leva dende o comenxos dos seus novos tempos como político profesional, anunciando a bombo e platillo ese enorme cambio que se ía a producir con cxb se votabas por eles, ese enorme cambio que se ía producir cando despois de coñecer os resultados ían deixar ao pp governar en minoría, eses enormes cambios cando decidiron entrar no goberno...
Pero ese tan repetido cambio non chegou, non chega nen chegará. Onte no pleno municipal, parte do goberno de Betanzos adscrito a CxB escenificou un circo político en toda regra, con espectáculo de escapismo incluido.
Seica parte do equipo de goberno do concello nen sabe nen coñece o que fai a outra; un matrimonio político moi mal levado.
Unha parte da parella (CxB) di que a outra parte (PP) non lle conta que tema vai levar ao pleno, ou mellor, que é o que non leva cando parece que ao mellor quedaron en que fora.
Entra a dúbida agora se esta situación é puntual, ou se é unha constante na relación entre as dúas partes. Máis parece que pola reacción de CxB non é un caso aillado.
E aquí é onde salta outra dúvida; se estiveramos frente a un caso que se repetiu máis veces, como é posíbel que se dea o caso?.
Aquí é cando un fai politica-interpretación da realidade. Acaso durante as conversas para o pacto non se estableceron normas de conducta mutua para regular a relación e acción entre as dúas forzas políticas? Non se tratou un protocolo interno de traballo que establecese o alcance das accións mutuas no goberno??? ou tal vez, como sospeitamos algunha xente, so estableceron repartos de poder e se puxeron en común accións-consignas (como a do financiamento dos partidos) para desviar a atención da realidade, é decir dun matrimonio político de conveniencia????

É evidente que coa interpretación de escapismo político do pleno quedou demostrada a premisa anterior. O governo bipartito PP+CxB non é máis que un governo de intereses persoais.



Deixo xa fora de calquer comentario, o ridículo que resulta ver a parte dun goberno (nada máis e nada menos que tres concellais con responsabilidades de goberno) sair do pleno municipal para protestar contra o seu propio goberno. Eu creo que tal vez é necesario lembrarlles que foron eles quenes puxeron a que agora é a alcaldesa-presidenta da corporación municipal de Betanzos.

O nivel de ridículo desta xente aínda non se esgotara; despois aínda foron capaces de representar outra obra (coa financiación de partidos teñen cubertas esta obra e moitas máis) e dicir que o governo non está roto...

Eu non sei se queren tomar á xente por parba, ou é que eles son máis tontos que os pelos do Cú.


Pero esto aínda non rematará. En breves teremos a Superhenry escenificando outra desas grandes interpretación de salvador-redentor político, e aínda lle botará narices a dicir que eles son os máis mellores do mundo.

Visto o percal, creo que a xente comeza a botar en falta o anterior nefasto goberno.

Anónimo

Que el grupo del PP es nefasto no hay duda, sacando alguna excepción, Tomé y Sito