Para pechar unha etapa

Supoño que a ninguen lle interesa xa o que ten que ver con blancolexitimo e CxB. Asi que compre pechar a maleta e subila o fallado para deixar que as telarañas lle dean pasaporte o pasado. Por respeto a gran parte das personas que participaron no proxecto (sigan nel ou non) vou poñer punto final a esta etapa. Prefiro quedarme coa imaxe de familias enteiras metendo papeletas nos sobres para aforrar cartos, e condenar o olvido tanto a misgarages como a aqueles que deberian asumir e non asumen a responsabilidade de dilapidar (supoño que por intereses personales) un patrimonio comun ganado co esforzo de moita xente. Coa trama engominada campando polas cañerias do PP e cos alcaldes socialistas presos, a corrupcion que forma parte do sistema mostrase un dia si e outro tamen. Discuten para saber quen e o menos corrupto porque parten da premisa de que a corrupcion ten concelleiros e parlamentarios en todas partes. O total desprestixio da clase politica que a oligarquia de partidos xenera non a discute hoxe ninguen. As leccions de moralina que algun que outro militante pretende seguir dando, amparado pola sombra fresca do partido, empezan a ser sintoma de desequilibrio. Habera personas que, avaladas polos feitos, merezan o noso respeto. Pero eses discursiños xenericos sobre o plus de honradez que otorga a militancia neste ou en aquel partido politico pasaron de moda. As leccions de honestidade danas os que todos os dias munxen as vacas, sachan as patacas ou andan a volanta, para que a maña seguinte coman os nosos fillos. ¡Xa esta ben de salvadores de todos nos que non son nin capaces de salvar a sua propia familia! ¡Como cambiaron as cousas nun par de anos! ¡As miradas que percibias nos ambientes nos que te moviches toda a vida cando te salias do discurso tribal da esquerda oficial! Alguns que saben do aprecio mutuo (o que da unha confianza que non ten precio) eran mais explicitos: ¡Pero como podes defender ti eso!, ¡Estaslle facendo o xogo o PP! E hoxe escoitas en boca desa xente a mesma linea argumental que ti mantiñas hai un par de anos (Hoxe mesmo unha votante socialista me comentou, lendo unha noticia do periodico, que se arrepentia dese voto). Xa ninguen defende a Zapatero: Atacase o PP. E todos aqueles interesados polos mecanismos de control social, saben que e un cambio cualitativo importante. Porque cando se chega o paroxismo de que che din no plazo de dous meses: - No subiremos los impuestos - Solo subiremos los impuestos de las grandes fortunas - La subida de los impuestos afectara sobre todos a las clases medias, pero hay mucha gente que esta de acuerdo en pagar mas para que los parados puedan cobrar. Cando esto sucede so hai dous camiños: Ou asumes que eres imbecil ou tes que deducir que che estan tomando o pelo. Pero os politicos son un reflexo dunha determinada sociedade. E a nosa e unha sociedade na que a democracia real (o poder reside en todo momento no pobo soberano) non calou o suficiente. Sociedade anestesiada e un termino que define a situacion. Para recibir leccions topicas de democracia formal chega con escoitar a moitos politicos locales. Nun momento coma este no que compre movilizarse para defender a democracia e conseguir o cambio do sistema electoral, a eleccion directa dos alcaldes, as listas abertas, a eleccion por distritos e a doble volta, a limitacion de mandatos, etc., os movementos cidadans que asumen a decision de represantar os veciños son imprescindibles. Teño escrito que todos e cada un dos votos de CxB foron a dinamita necesaria para facer saltar polos aires unha democracia formal que estaba afogando a democracia real a que temos dereito todos os que vivimos en Betanzos. Rotas as alambradas que separaban os politicos de partido dos demais, e o momento no que cada betanceiro ten que decidir o que esta disposto a poñer en xogo para dar o seguinte paso. ¿Cantos estan dispostos a elexir os mais capaces e honestos sin importar o anagrama que leven na papeleta? ¿Cantos estan dispostos a asumir a representatividade dos seus veciños? Porque nunha cousa coinciden os pensadores que merecen a pena: Ou dinamitamos o sistema electoral e a lei de partidos, ou a lei de partidos e o sistema electoral dinamitan a democracia. E o compromiso que deberia adquirir a xente nova de cara a sociedade do futuro: Vivir nunha democracia real que fose garante da libertade individual, igualitaria e participativa. A uns tocounos, por edade, o franquismo. A eles a seguinte etapa. Claro que o primieiro e negarlle o pan e a sal a todos os manipuladores que os queren levar o pasado, a Guerra Civil, para facerlles sentir o orgullo de declararse antifranquistas. Adxetivo que con Franco morto resulta ridiculo. ¿Non sera tamen eso premeditado? ¿Non sera unha estratagema para apartar a xente nova e preparada do exercicio do poder?