O velorio do tio Chinto
Polas escaleiras baixaba do sobrado Andrés de Bastiana, quen había catro ou cinco días que chegara de Alemaña. Arrimouse á lareira e, cun tizón, prendeu lume a un pito de tabaco roibo que recendía. Empezaron uns e outros a preguntarlle como lie ían as cousas por aló. Xa levaba cinco anos no mesmo traballo. Ganaba cartos, que para iso fora. Era ben tratado... -¿E a língua? ¿Enténdeste ben con eles? -Voume entendendo. -Eogo a ti non che pasaría coma a aquel alemán que veu, xa hai anos, facer turismo por acó. Embarcou en Hamburgo e baixou no porto de Vigo. Estivo tres ou catro días nesa cidade. Logo Pontevedra, Santiago, onde visitou tódolos monumentos. Pasou á Coruña, Lugo, Ourense e, cando coidou que xa tina visto todo canto de bo ten Galicia, emprendeu viaxe a Madrid. Chegou á capital das Españas e foi parar a un hotel de cinco estrelas. Na recepción un señor calvo e con bigote comezou a lle toma-los datos personáis para cubri-la folla de inscripción: -¿Nome? -Hans Werter. -¿Estado? -Solteiro -¿Profesión? -Enxeñeiro. -¿Nacionalidade? -Alemán de Alemaña. -Se vostede é alemán terá que ser de Alemaña. -Tamén eu pensaba iso. Pero en Galicia, que de onde eu veño agora mesmo, todos dicían: Alemán do Carallo. ¿Hai galegos na lua? |
