Don Ata, decíanlle

O Partido Comunista arxentino respondeu ás críticas do floklorista coa expulsión: non podía ser doutra maneira. A liña é recta e delgadiña e compre camiñar poñendo un pé tras doutro. O que pisa fora: izquierdista ou revisionista. Así lle foron as cousas, salvo en Italia, a única esquerda que podía ser e que tiña os principios éticos necesarios e suficientes. Faltoulles adaptarse a nova sociedade. ¡Pobre Gramsci!