Somos imbéciles

É o que pensa de nós a oligarquía político-sindical que nos goberna. E teñen razón, pois estamos anestesiados vendo como dilapidan os bens públicos (o das caixas de aforros foi un saqueo en toda regla) sin mover un dedo. As preocupacións redúcense a Messi, Ronaldo, a Pantoja e o fillo de Ortega Cano. Se un fose novo debería coller os bártulos e cruzar os Pirineos. Vivir e traballar nun país civilizado e democrático, e vir por aquí de vez en cando para disfrutar da terra e da da xente dun. ¿Como é posible que a xente non se dea de conta do que está pasando? Setembro de 2013 Se a Deuda Pública española é de 945.863 millóns de euros e a 1 de xaneiro de 2013 eramos 47.059.533 españoles, quere decir que cada un de nós debe 20.099 €. Como na miña casa somos catro, debemos 80.396 euros. Pero como gastamos máis do que ingresamos, si neste momento debemos o 93,3 % do que producimos (o PIB) o Goberno pretende terminar o ano debendo o 94,2 % do PIB. De cumplirse as previsións dos que nos gobernan, a fin de ano deberemos entre todos 954.987 millóns de euros, co que a miña familia ten que pagar dunha o doutra maneira 81.173 €. Ata un neno de primaria entende que hai que gastar menos, RECORTAR gastos. E aí temos o PSOE, IU, BNG, Sindicatos... manifestándose un día sí e outro tamén contra os recortes. Eles que gobernaron España (PSOE) e Galicia (PSOE + BNG), e gobernan Andalucía (PSOE + IU), e que foron responsables dunha parte importante desa deuda (Zapatero gastou en 2011 90.000 millóns de euros máis dos que ingresou). Eles defenden os seus intereses, coma oligarquía que son, e queren volver ó poder sexa como sexa. O que desmoraliza son eses rebaños ágrafos vestidos con camisetiñas de cor. Se forzosamente hai que recortar, a pregunta que se ten que facer calquera persona seria que pasou da adolescencia é ¿onde se recorta? ¿Por onde empezamos a recortar? Polo terreo da oligarquía política responsable do saqueo dos bens públicos: - Pechar o Senado - Pechar as Diputacións - Pechar as empresas públicas creadas polas autonomías - Pechar as Delegacións do Goberno nas provincias: unha única Delegación de cada ministerio en cada autonomía. - Menos concellos e/ou menos concelleiros - Menos diputados autonómicos - Eliminar as subvencións a partidos, sindicatos... ¿Chega con eses axustes para non gastar máis do que se ingresa e empezar a pagar a deuda que todos temos? Sí. problema solucionado Non: miremos en que outros sitios se pode gastar menos. Pero a oligarquía non quere levar a cabo estes recortes porque daquela quedaríanlle menos lugares nos que colocar ás parellas, ós irmáns, ós fillos, ós sobriños, ás parellas dos fillos, ós queridos e ás queridas, ós amantes dos queridos e das queridas... O que fan e recortar es Sanidade e Eduación, e seguir saqueándonos os bolsillos: Piso de 92 m2 en Betanzos IBI 2006: 247,15 € IBI 2013: 342,33 € En sete anos, en Betanzos subiron o IBI un 39 %. Con este panorama, o PP trata de fusionar concellos e reducir parlamentos autonómicos. O lóxico sería que a esquerda oficial e os nacionalistas apoiaran eses recortes para poder aumentar o presuposto de Sanidade, Educación, Dependencia... ¡Que va! !Que lles den ás becas, ó copago farmacéutico...! A esquerda oficial e o nacionalismo queren seguirnos saqueando a nós para vivir ben eles. Oligarquía en estado puro. Feijoo prometeu reducir o Parlamento Galego de 75 señorías a 61 señorías. Calquera que teña certos conocementos matemáticos sabe que se pode manter a proporción, co que ningún partido político perdera representación. Xa o expliquei aquí. Oito diputados por provincia e os 29 restantes en función da población. A representatividade sería proporcianalmente a mesma. Sermonea o PSOE: Mandar el mensaje de que sobran parlamentarios es antidemocrático. Asinte o BNG: Non se pode reducir a democracia. Como decía, ou son bobos ou pensan que o somos nós. Todos son oligarquía, aínda que algúns pretenden que creamos que son diferentes. Pura propaganda. Chega con ler o que sucede coa loita polo cargo entre Anova e EU en Ourense. Un sinte vergonza allea con tanta indecencia.