Independentistas perdonavidas




"(...) gente que se quiera...quedar... comoda...en un estado.....que....expresa...". ¡Como se reprimiu o personaxe buscando a palabra xusta!

E ridiculo pretender razonar con un independentista sectario e autoritario (os dous terminos poden resumirse coa palabra fascista). Para velo no teñen mais que fixarse como tratan a Antonio Robles no Parlamento catalan: No pasillo esta Carod-Rovira e o Presidente e Benach (os dous independentistas). Fixense tamen no desprecio do Conseller de Agricultura e dos poucos diputados presentes. O diputado de Ciutadans ten a coraxe de empregar a lingua do 50% dos catalans. ¡Animo Antonio, todos os antifascistas estamos contigo!



Querido J:

He visto en el gran almacén de YouTube el instante memorable en que Josep Lluís Carod-Rovira se encara con el pueblo y le grita: ¡Yo no me llamo José Luis! Después de muchos años vuelvo a ver la tele. La razón es obvia: gracias a ese tipo de almacenes internáuticos la programación televisiva se ha convertido en una sucesión de gags extraordinarios. Los goles de la jornada. Espectactor's Digests. Como bien sabes, a pesar de que lo aprendiste después de los cuarenta años, y eso que Rajoy decía que era imposible, digest es compendio. Mira qué espléndida definición trae la Rae de la palabra: "Breve y sumaria exposición, oral o escrita, de lo más sustancial de una materia ya expuesta latamente". Latamente. La lata inmensa de lo que llamaban programación. Atrás quedó el relato premoderno apelmazado, inacabable, la interrupción publicitaria o la búsqueda ciega en el vídeo. Yo creo que la televisión ha encontrado finalmente su formato. Y es justo que así sea. Su intención obsesiva no ha sido otra que la del espectáculo, y el espectáculo se manifiesta en toda su grandeza homeopática. ¡Fuera recitativos! En la inmensa ópera global de la televisión sólo caben las arias.

He venido a parar en la ópera, pero yo tenía en la cabeza el género chico. Nunca he podido ver a Carod sin pensar en un personaje de zarzuela. Muy español, a qué negarlo. A veces como un republicanote retrechero, con una demagogia insólitamente parecida a la de Lerroux. Y ahora, después de lo de YouTube, como una versión ejemplar y racialísima del característico catalán. Del catalán empreñat. El característico debe de ser, probablemente, una herencia de la Comedia del Arte, donde los personajes solían actuar siempre con su misma mueca y una gestualidad muy codificada. Carod cumplió el otro día a la perfección con todo lo que los asistentes a la zarzuela esperaban de él: ni una mueca fuera de sitio. Y como sucede con todos los que se empeñan bravamente en ser feos y antipáticos, inspirando también una postrera y recóndita ternura. ¡Yo no me llamo José Luis! Ea, que no.

Es llamativa la suerte que ha corrido Carod con la onomástica. Una burda leyenda urbana, que aún se repite en los ambientes provinciales del todo-Madrid-comenta, le atribuyó un secreto apellido Pérez. ¡Como era hijo de guardia civil tenía que llamarse Pérez! Y como era un independentista hijo de guardia civil tenía que ocultar un secreto. Es también evidente la intención denigratoria y ridiculizante que hay en determinados usos retóricos de algunos nombres propios de catalanes. Me viene a la cabeza la delectación, de muy baja estofa, con que algunos pronunciaban y escribían el nombre de Narciso (Serra), mientras hacían correr chismes sobre su vida privada. O sea que es comprensible la reacción de Carod. Su problema, y lo que hace al asunto interesante, es que está basada en un uso de la onomástica y la toponimia pendenciero y absolutamente irracional.

La traducción de los nombres es un timbre de gloria. La traducción misma lo es. Sólo se traduce lo importante, lo querido y lo necesario. El bobo romanticismo dominante sostiene que hay palabras intraducibles, porque pretende demostrar que en algunas palabras hay una esencia inalcanzable, no meramente comunicacional o instrumental. Pero, naturalmente, todas las palabras pueden traducirse aunque no puedan reproducirse las peculiaridades fónicas del original o la traslación de sus connotaciones pueda requerir de explicaciones complementarias, como por lo demás las requieren muchos transportes culturales. Todo puede traducirse sin traición, incluido Josep Lluís. E incluido, por cierto, Apeles, que es el nombre del padre de Carod y el nombre, también, de uno de sus hermanos. Es porque todo puede traducirse que el viejo Apeles de Zaragoza pasó sin mayor trauma que la geminación hasta el joven Apel·les de Cambrils, en una operación difícil de comprender desde la argumentaciones zarzueleras. Hace décadas, en España, era corriente hablar de Guillermo Shakespeare o de León Tolstoi. E, incluso, en un ejemplo que me gusta mucho, por el hombre y por la ambición traductora, se hablaba de Alberto Londres. Lo requería la escasa convivencia con los idiomas extranjeros, probablemente, y en algunos casos, específicas dificultades de pronunciación. El paradigma de esas dificultades es muy moderno y data de cuando, recién fichado por el Betis un jugador yugoslavo llamado Hadzibegic, resolvieron en el acto llamarlo Pepe. Pero sobre todo lo requería el prestigio y la familiaridad. Todo eso que llevó a los habitantes de Yegen a llamarle Don Geraldo a su nuevo vecino Gerald Brenan.

El prestigio se ve aún más claramente en el caso de los topónimos. Un lacio y necio identitarismo ha puesto de moda el topónimo de Catalunya en los textos escritos en castellano. (Aunque, sin embargo, no se sepa bien por qué en las pancartas de la República del Barça no se lee "Catalunya is not Spain". Sólo puede ser porque lo sea, deduzco ahora a vuela pluma, al revés de lo que sucedería con Catalonia). Pero Catalunya es demasiado importante en el imaginario castellano como para no tener traducción. Al revés de lo que sucede con Parets. Como son importantes Firenze, New York y Antwerpe y no lo son tanto Arezzo, Maryland o Pussemange. Obviamente, la regla rige para el castellano y para cualquier otra lengua. Incluido el catalán, obviamente: que escribe Càdis pero Alcalá de los Gazules.

En su encaramiento Carod cometió otro error importante. Sostuvo que uno tiene derecho a elegir la forma en que le llamen. Eso, de tan obvio, resulta falso. Para empezar uno no escoge, habitualmente, su nombre. Está el propio caso de Carod. Le pusieron José Luís, y es probable que así le llamara también su padre, aragonés de Zaragoza. Un acto posterior de soberanía transformó José Luis en Josep Lluís. Pero el nombre de uno sólo está en boca de los demás, que hacen lo que quieren con él, a solas o en nuestra presencia. Por lo demás, la posibilidad de que uno responda o no cuando le llaman José Luís o cuando le dicen "Tú, ven aquí", depende de circunstancias.... férreamente extralingüísticas.

Nuestro hombre, por último, exigió que le llamaran Josep Lluís, pero eso es un imposible, y bien debería saberlo. Aunque bien es cierto que aquí estuvo más castizo y postinero que nunca al exigir, mientras henchía pecho, el mismo trato que al Suarseneguer. Obviamente, y como en el caso del musculado, nunca obtendrá más que un voluntarioso Chusepyuís. Y ahí llegamos, precisamente, al núcleo más cordial del mecanismo traductor: es obvio que en la adaptación onomástica hay también una prueba de respeto y la necesidad de evitar agresiones chapuceras desde la constatación de nuestra inexorable incompetencia fonética en la lengua de los otros. Traducimos (¡oh incomprensible paradoja!) para no ofender.

Te lo quito de la boca. ¡Quia!: bien sé que toda esta palabrería tiene los pies de barro y que no es que Carod exija que pronuncien su nombre en catalán, sino que no lo pronuncien en castellano. Pero alguna vuelta hay que darle a este oficio de tinieblas al que habremos entregado los mejores años de nuestra vida.

Sigue con salud
A.

CODA:

Ibarretxe dice que la consulta no es ilegal porque "Euskadi no es una parte subordinada de España"

¿Queda alguen que non teña claro do que se trata?

RECODA: Diccionario da RAE: Fascista: Excesivamente autoritario


8 opinions:

Anónimo

O fascismo non ten nada que ver co independentismo periférico.
Seguimos na mesma don mariño, misturando termos para confundir. Cando non hai argumentos, é o único camiño que queda.

En tal caso, como vexo que está vostede tan interesado no que pasa en Catalunya, vou poñer algo do que lle pasa a Galiza
Visualice vostede este video, e compare co que vostede nos propón.
O video trata sobre a posta en valor das infractucturas ociosas de construción de barcos na comarca de ferrolterra (que supoño que vostede saberá que foi unha das zonas máis castigadas no estado pola reconversión naval).

http://br.youtube.com/watch?v=tQFyJbgRoXM

Para engadir algo de debate que non se limite a lanzar graznidos como os que vostede fai (as 20h semanais deixanlle vostede pouco tempo vese para informarse), comentolle:

-non lle parece curioso que unha formación política teña grupo parlamentar con tres membros??? máis ainda nun parlamento co número de parlamentarios/as como o de Catalunya???
Eso deve ser froito do fascismo que reina en Catalunya.

Deixese vostede de tanto victimismo rancio e cutre, por favor. Tente convencer con algún argumento, e non con datos falseados e manipulados en favor de un mesmo e dos seus intereses partidistas.

Anónimo

Mariño, non considero que se lla poida denominar fascista a carod-rovira por ter a actitude que tivo ante algunha actitude provocadora, creo que bastante o denigraron e bastante o putearon neste pais que se fai chamar españa. Incluso fai pouco queimaron fotografías del, e xente coma ti nin se pronunciou ao respecto(digo coma ti, porque parece que so son condeables a queima de fotografias do rei, eso que eres republicano), tendo en conta que os que as queimaron foron autenticos fascistas de extremadereita.
Tamén e curioso como denominas fascita a unha persoa de esquerdas a vez que pasas de puntillas polo caso mayor oreja, e pactas cun grupo de xente que non condean ao franquismo.
Non sei que diferenza hai entre unha banda terrorista como pode ser ETA e un goberno fascista que chegou ao poder a través dun golpe militar e masacraron a medio pais e a un goberno lexítimo. Eso tamén o hai que condear, e en vez de facer eso, apoias un pacto con ese grupo de xente, mentras que a outros cada día que pasa nos esixides que condeemos a violencia unha e outra vez, cando de sobra sabedes que non temos nada que ver con ese mundo, e cando de sobra sabedes que o pp son os herdedeiros do franquismo non lles esixides nin unha soa condea. Eso si que é digno dun republicano e persoa de esquerdas como se autodenomina vostede, verdade?
Por favor, busquemos a paz, e paremos de facer demagoxía con cousas que o único que fan e revolver a sociedade, respetemos as ideas sexan do tipo que sexan, ainda que sexan independentistas, sempre e cando non teñan nada que ver coa violencia.
A opinion persoal que teño do programa no cal estivo carod rovira, e que sabendo e contemplando que nese plato estaba nunha absoluta soedade, deixo claros os seus ideais e a súa ideoloxia dunha maneira bastante clara( agas na pregunta de donde xogaria o barcelona se cataluña fose independente). O de chamarlle jose Luis para min que foi unha provocacion premeditada, posto que a segunda persoa que lle chama jose luis, empezou falando cunha cara de funeral polo das ameazas a albert rivera, e acabou cunha sonrisa de cacique increible cando dixo que non tiña ningun interes polo catalan.( se queres podes velo na miña bitacora, ainda que imaxino que xa o verías)
Comparto a opinion de carod rovira que o problema de españa e a súa ameaza mais grande e a do nacionalismo español do cal nunca se fala. algo que eu xa denunciei algunha que outra vez.
Saúdos de esquerdas dunha persoa nacionalista a que por selo, vostede considera un fascista.
Boa noite.

Anónimo

a esto se le llama desviar la atencion.

MARIÑO HABLANOS DEL PACTO DE PAPEL MOJADO QUE FIRMASTEIS CON EL PP. La alcaldesa se lo salta, CxB consiente

Anónimo

Non imos a entrar en discusión peregrinas sobre o que son os dereitos das persoas e os seus nomes. Se tanto lle gusta a legalidade señor henry marine, revise o que di a lexislación española vixente (que tanto lle gusta); o señor Carod estaba no seu dereito, algo que vostede/s, uniformadores mentais, non comprenden. menos mal que nunca tivo nengún personaxe deses de cidadans que soportar unha situación á inversa, menos mal...Vaia cristo que montaban

Sobre o troncho que nos regala; simplemente un comentario: as cousas importantes non se traducen, buscase o xeito de chegar a coñecelas no seu habitat lingüistico, porque a tradución é unha interpretación, e as interpretacións son sempre subxectivas.
No caso de non ter posibilidades de coñecer a versión orixinal, sempre se traballa con reservas sobre o texto traducido, sabendo da subxectividade da persoa traductora.
Manuais básicos da tradución e da interpretación.


Sobre o da tradución dos topónimos, o escribinte devería de coñecer un pouco máis sobre o que escribe, e se non vexa/n cal é a forma de tratar os topónimos o español, e cal o resto das linguas románicas.
(e xa non vou entrar no tema desa gramática acientifica que os españois se inventaron para o seu idioma...)

Non me gusta cando alguén manipula dende os discursos ou se aproveita do descoñecemento alleo para largar cousas como esas. Tampouco gosto de quen defende a postura dos inmpostores/as.
Parece que o señor henry marine vai por ese mesmo camiño.

O resto son visións subxectivas e acientificas para corroborar un pensamento que se coñece errado. Ou simplemente ganas de tocar as napias.

Esa definición de fascismo da Rae, non é unha definición política, que é a única interesante. As demais teñen o mesmo valor que o bimonio tonto-gallego.

En tal caso poñolle a que atopei no dicionario en liña da Rae:
-fascismo.

(Del it. fascismo).

1. m. Movimiento político y social de carácter totalitario que se produjo en Italia, por iniciativa de Benito Mussolini, después de la Primera Guerra Mundial.

2. m. Doctrina de este partido italiano y de las similares en otros países.

Es acepción que vostede pon e que buscou no libro deve ser a terceira en importancia; mire usted.... saltouse as dúas primeiras. NOn querrá vostede dirixir o discurso a un terreo determinado, non???

Anónimo

mariño, siento decirlo pere se ve claramente tu intencion de manipular.
No pases de puntillas por el caso mayor oreja porque se te ve el plumero.

blancolexitimo

20:23, lea o que escribe aplicado a si mesmo e vera que practica o que nos demais critica.

Siga perseguindo acentos e no futuro sera un bon corrector de galeradas.

Vostede non viu ben o video que demostra o espiritu fascista destes individuos.¿"datos falseados e manipulados en favor de un mesmo e dos seus intereses partidistas.2?

*****
Sombriña, se miras o meu escrito o primeiro video uso para que se vexa como Carod busca s palabras xustas para decir o politicamente correcto (Por suposto que e unha provocacion que lle chamen Jose Luis).

E o segundo o que demostra o fascismo excluinte deste tipos: Baixa un parlamentario catalan (que por suposto pode expresarse en calquera dos dous idiomas oficiales) e Carod, que ten o cu metido no pasillo, mirao con desprecio e apenas lle deixa sitio para pasar. Cando chega diante do atril, o Presidente do Parlamento levantase con desprecio.

Son a imaxe no espello do franquismo.
¿Estes de esquerdas?
No de Mayor Oreja doulle a razon.
Que os do PP sexan franquistas non o acepto.
¿Non lle parece violento o que ve no video?
Un nacionalista non ten porque se fascista. Estes si o son.
Saude

*****
11:05, supoño que esta lendo o que sae na prensa.
Si o fai vera que hai xente traballando e facendo propostas para mellorar a vida dos betanceiros.
O papel esta ben seco.

*****

13:57, non e que estea no diccionario da RAE, e que eu a maior parte das veces que uso a palabra fascista fagoo no terceiro sentido.
Non hai moito chameillo entre dentes a un pai que trataba a dous fillos adolescentes cun desprecio e un autoritarismo notables.
Penso que a maior parte da xente e o sentido que lle da.

*****

14:00, xa dixen mais arriba o que pensaba de Mayor Oreja.
¿Manipular?
*****
*****
*****
Saude

Anónimo

Hola, son Lis de Moura

Mister White, hoxe debe de ser un dia especial para vostede. Ver coma o Psoe local camiña cara ao xuzgado seguro que o enche de ledicia. Neste caso entendó pero me reservo si o comparto ou non, o que nin entendo nin comparto e o siniestro reparto de de bofetadas que esta a facer. Non entendo como elixe vostede ás suas presas, exemplo o Señor Carod Rovira.
Todo o mundo que quixo puido ver en directo o que aconteceu no programa “Tengo una pregunta para usted” e os que o vimos puidemos sacar as nosas conclusións. As miñas son, que houbo unha clara provocación, na intervención da primeira señora e nas do rapaz e da outra señora que castelanizan o nome de Rovira e desprezan a lingua catalana e penso que as respostas do Señor Carod, non superan o tono de moderación que se espera dunha persoaxe política. Tamén hai os que non viron o programa aquel día e que, xuntando prexuicios, fobias, nacionalismo español e un video descontextualizado de YouTube, fan unha analise totalmente errada da que foi, xunto cá do Señor Duran, a mellor entrevista das que se fixeron neste programa. Eu quixera que pensara nunha situación semellante, por exemplo, El Rey ou Mariano Rajoy, nunha televisión vasca, galega ou catalana, sufrindo a tradución do seu nome, a falsificación dos seus apelidos ou o cambio do seu lugar de orixe. ¡Poderiase liar unha ben gorda!. ¿Por qué?. Pois como dixo o Señor Carod, nesta democracia, onde todos somos iguais ante a lei, podense queimar fotos de Carod pero non de El Rey, podese chamarlle fascista a Carod pero non a Aznar nin a ninguén do PP, que según vostede, Mister White, non son franquistas; podese esixir aos vascos condena-la violencia de Eta pero, non se pode esixir aos do PP a que condenen a ocupación ilexítima e violenta de un país soberano ¿non sei si sabe do que lle falo?, tal vez porque según vostede, Mister White, non son franquistas, camiñan pola senda da democracia dende hai tempo o que ocorre é que os que vemos en branco e negro non nos enteramos. Creemos que Mister Greater Ear por non condear o franquismo é un franquista, cando calquera que vexa en varias cores saberá que esto non é asi. Creemos que Mariano Raxoi, seu primo o catedrático e os seus colegas científicos son sinxelamente idiotas, primeiro por non saber que tempo vai facer mañan en Sevilla –Sr Raxoi, despois do Telediario veñen os deportes, despois publicidade e despois o tempo, onde se pode enterar do tempo de Sevilla para case toda a semana-, segundo por mentir deliberadamente no de que as actuacións a dia de hoxe non van influir dentro de 300 anos e terceiro por decilo públicamente nunha conferencia aparentemente seria. Este ridículo espantoso ven dado por querer xustificar un posicionamento errado, que che pode levar a decir tondadas en público por non recoñecer as evidencias contrarias.
Isto é o que lle está a ocorrer a vostede, Mister White, o que escomenzou como un proxecto de política local, acabouno ligando a vostede, por medio do seu grupo, ao PP. Loxicamente, agora ten que xustificar e defenderse e o mellor é atacar, según din, e ataca vostede a todo o que se move, até o punto de quedarse só coma a única persoa da esquerda real deste planeta, xunto con algúns admirados seus coma Savater, Rosa Diez, Antonio o antifascista e poucos máis.
Vostede dixo que hai tempo se deitara cá esquerda, despois convirteuse nun onanista político e agora deitase cá dereita franquista. Din que os primeiros amores marcan e supoño que vostede faino todo para recuperar á primeira moza. Di que ela lle fallou. Eu non sei que pasou, si se iría con outro, ou si se voltaría vella e fea pero si o colle a vostede deitandose cá dereita ¿qué lle dirá?. Tal vez o típico nestes casos “Esto non é o que parece”.

Saudos, Lis de Moura

blancolexitimo

Supoño D. Lis que disfrutara deste outono que sona a despedida.
Do da Casa Pita escribirei si teño tempo despois de contestar os comentarios.
Non escoitei a Carod en directo pois practicamente non vexo a TV.
O video de Carod utilizoo para sinalar como busca as palabras correctas (controlando o que o corpo lle pide). E no outro parrafo (que corresponde o segundo video) onde o tildo de fascista. Por suposto que eu si eu me chamase xurxo non permitiria burlas co meu nome.
Non darlle a unha dereita que representa a 10 millons de españoles lexitimidade democratica e unha irresponsabilidade inimaxinable en calquera pais europeo do entorno. Neso nunca estaremos de acordo.
Claro que e inexplicable que “menor” Cabeza non condene o franquismo. Non estaria nada mal que se dedicase a outra cousa.
No do cambio climatico hai algo de ciencia e moita demagoxia: o de Al Gore parece unha broma.
Supoño que todo o mundo dira o mesmo, pero eu teño a impresión de que non me movin. Ademais, como nunca busquei o interes personal nin quixen representar a ninguen, non sinto a obriga de dar explicacions.
Supoño que a estas alturas sabera o que me parecec o culto polo lider.
Evidentemente a alcaldesa de Betanzos foi investida polo meu partido.
Afortunadamente, pois quen lea a prensa todos os dias con certo sentido critico darase de conta da situacion na que estabamos.
¿Planteouse algunha vez se un pode ser fiel e poligamo simultaneamente?
Saude