Polo carril da esquerda, por suposto
| Ainda que evidentemente non ten as mesmas connotacions que hai 35 anos, sigue sendo un panfleto rebelde e antiautoritario imprescindible. ¿Que pensar dunha cancion que pasa de revolucionario manifesto a relixiosa plegaria? Titulase Coplas del tiempo (1ª parte: Los mineros en huelga), compuxoa un anarquista español, Chicho Sanchez Ferlosio, e ponlle a sua maravillosa voz Oscar Chavez, un esquerdista mexicano.
Deciase que o "izquierdismo" era unha enfermidade infantil. A vista do que ven acontecendo resulta evidente que si os esquerdistas tiñan a tosferina os demais padecian un cancer terminal. O "centralismo democratico" so serviu para que os "aparatos" de partidos e sindicatos ocupasen o lugar dos executivos do capitalismo. E a historia tennos demostrado que son mellores xestores estes ultimos. Sin embargo o que escribian Malatesta e o que canta Chavez son verdades que teñen hoxe a mesma vixencia que daquela. Acepto o diagnostico: padezo unha enfermidade infantil. ¡E San Roque queira que dure! |
33 opinions:
O problema deste virus, e que as veces rola a dereita centrista, e outras rola a revolucion mais exacervada.
Perdeu o rumbo o izquierdismo? ou simplemente muda polas condicions economicas?
Iso de ir polo carril da esqueda.... as veces e moi necesario invadir o carril contrario, pois si non adiantamos, moi posiblemente nos encontraremos co embotellamento.
creo que más bien lo suyo es conducir a la inglesa, en direccion contraria o por el carril opuesto, como prefiera.
don henry, deixeille unhas cantas cousiñas para que lea (e aprenda de paso) nese artigo(?) :
"Sr. Director do IES Rio Cabe de Monforte:"
saúde e que desfrute vostede do esquerdismo (ou dereitismo, ou centrismo, ou ... o que vostede considere oportuno)
Primeiro parágrafo do artigo(?) do señor Henry na lingua de Pikachu.
Extraído de:
http://pikachize.eye-of-newt.com/
"pipi Kaa pikachu-piikaa kaa Chu chu chuuuu Pi-pi-pi-pika-chu-ka kaa chu chu Chuu, Kachu Kachu chu pika-pika pikachu pi piikaa-pi-ka-chu-ka pika-pika-piikaa.
¿kaa chuuuu pikaa pika-pika kaa Kaaa chu Pi-piikachu-pi-kaa pi-piikachu pi Pipi-kachu Pika-pika?
piikachu Pikachu Pii piikaa (Chu Kachu: kaa Pikachu pi pika-pi), Pika-pika Pi piikaa-pii-pi Pika-chu, Pika-pi pi-ka-chu Piikachu, Pi Pikachu Pi Pii chuuu-piikaa Kaa pikaa piikaa, Ka pikachu-ka-chu piikachu."
deixolle un artigo interesante desa parte do nacionalismo que di se lle asemella. sobre un tema co que falseou bastante a realidade.
CAMILO NOGUEIRA, en Vieiros
Crónica de Palestina
19:50 18/02/2008
Entre o 2 e o 7 de febreiro fun a Palestina e Israel, acompañando, a título persoal, unha Misión do Parlamento Europeu formada por once deputados de Franza, Italia, Portugal, Gales, Inglaterra, República Checa e Eslovaquia, Lituania e Hungría e polos seus asistentes técnicos. A Misión estaba encabezada por Elisa Morgantini, Vicepresidenta do Parlamento, posuidora dunha longa e valente historia de loita pola liberdade palestina.
Viaxaba até alí por terceira vez, como deputado primeiro e logo como ex deputado, cos colegas que na Cámara europea procuran o fin da ocupación por Israel e o recoñecimento dun Estado palestino plenamente independente en Cisxordania e Gaza nas fronteiras do 1967, libre de asentamentos xudeus. Un Estado con capital partillada en Xerusalén, contando cunha solución para os millóns de refuxiados nos paises próximos.
A vez primeira chegáramos pouco despois da masacre de Ienin, onde vimos o alcance destrutor do ocorrido. Cruzando, desde Xerusalén, de sur a norte polo territorio de Cisxordania comprobamos o suplicio a que son submetidos os palestinos para chegar ao traballo e á escola ou para ver os familiares, tendo que suportar os centos de controis (check-points) levantados polo exército de Israel, entanto que os xudeus dos asentamentos -bairros farturentos en meio da pobreza-, circulan libremente pola terra allea. A segunda vez coincidiu coa marcha de Iasser Arafat a Paris procurando a curación após o sofremento do dramático asedio e bombardeo polo exército de Israel da residencia presidencial da Muqata, na que estivemos. Arafat morrería pouco despois lonxe da súa patria. Neste ano a Misión mantivo reunións en Ramallah, Tel Aviv, Jaffa, Hebrón, Belén, Gaza, Sderot e Xerusalén.
En Ramallah recebiunos o Primeiro Ministro Salam Fayyad, persoa con sólida experiencia internacional, que fora alcalde de Nablús e conseguira a entrega das armas por todas as organización combatentes da vila, sen poder evitar que parte dos militantes xa desarmados foran mortos nun ataque do exército de Israel. Falounos da posición do seu Governo, considerando a marcha das negociacións que seica empreenderon o Presidente de Palestina Mahmoud Abbas e o Primeiro Ministro de Israel Elmudt Holmer e valorou a importancia para o seu povo do apoio material e político da Unión Europea. Mais non chegou a expor o alcance dun posíbel acordo, nen asegurou perante nós que o compromiso daría lugar a un Estado palestino plenamente independente nas fronteiras e coas condicións demandadas pola ONU. El mesmo trata de construir as estruturas administrativas, económicas, sociais e de seguranza da Autoridade Nacional Palestina, tarefa que entanto se manteña a ocupación semella máis que imposíbel. Salam Fayyad está lastrado pola eiva de ter sido nomeado para o seu cargo polo Presidente Abbas despois de destituir ao Primeiro Ministro Ismael Haniya, de Hamás, que encabezaba lexitimamente desde Gaza un Governo de unidade nacional, coa presenza tamén de Al Fatah. A consecuencia última foi a expulsión violenta de Gaza das forzas policiais dependentes do Presidente e o terríbel retroceso representado pola actual separación entre Gaza e Cisxordania.
Na mesma Ramallah, nunha reunión con membros do Parlamento palestino pertencentes ás diversas formacións políticas, incluida Hamás, entre os deputados presentes a maioría aceitaban e procuraban a solución dos dous Estados, mais parte deles se mostraron favorábeis á existencia dun único Estado laico que acollese as dúas comunidades. Tamén estivemos con Ashraf Al Ajami, Ministro para os Prisioneiros nas cadeas de Israel, acompañado pola avogada Fadwa Barghouthi, a muller do encarcerado Marwan Barghouthi, un dos máis respeitados lideres palestinos. O Ministro, un home ainda novo mais con catorce anos nas prisóns israelís en riba, falounos das condicións de vida dos 10.000 palestinos secuestrados e aferrollados por un Estado alleo, contra todo direito e as leis internacionais.
Xa en Tel Aviv estivemos co director da Delegación da Comisión Europea Ramiro Cebrián Uzal. Favorábel como corresponde á política da UE á existencia dun Estado palestino independente, no debate evidenciou unha certa postura de fría neutralidade no tocante ás responsabilidades no conflito. A Unión Europea é principal sostén económico e social dos palestinos é tamén o primeiro socio económico e social de Israel. Mais o Governo israelí destrui sistemáticamente as infraestruturas, ministerios incluidos, construidas con fondos da Unión nos territorios de Cisxordania e Gaza.
En Jaffa, mui perto de Tel Aviv, axuntámonos con membros de Novos Horizontes, unha organización dentro do Estado de Israel formada por activistas contrarios á violencia, opositores á política do seu Governo e defensores dos direitos humanos e da existencia en igualdade do Estado de Palestina. Jaffa, conserva a beleza da antiga cidade e porto do Imperio otomano.
Na cidade de Abraham, Hebrón, estivemos co alcalde Osaily Khaled, con educadores e con membros do Comité para a Rehabilitación da vila. A cidade, que ten 150.000 habitantes, mostraba a situación de violencia derivada da apropriación da parte alta do centro antigo por 400 xudeus de extrema direita, protexidos por 2.000 membros do Exército. Rúas e edificacións que constituen por sí mesmas un patrimonio da humanidade foron destruidas, sendo continuas as provocacións contra os palestinos. Nós mesmos aguantamos a insolencia de dous adolescentes túzaros que desde o alto arrebolaban pedras da neve que caira os días anteriores contra quen pasaba pola rúa comercial que circunda o asentamento xudeu. O asedio impide que Hebrón desenvolva as súas empresas tradicionais de exportación de pedra labrada –a cidade é Porriño de Palestina- e de cerámica.
En Belén, ainda hoxe a cidade cristiá por excelencia en Palestina, as reunións foron co alcalde Victor Btarsah, e co responsábel Jihan Anastas e outros membros do Centro pola Paz da vila. Mellor conservada que Hebrón, e situada entre esta cidade e Xerusalén, Belén está totalmente rodeada polo Muro de Sharon e por asentamentos xudeus. Como nos demais lugares, o alcalde e os activistas pola paz deronos probas de coraxe a intelixencia. Pedíralle que estivese connosco a Moncho Iglesias, profesor galego da Universidade. Convidado a dicir unhas palabras sobre a súa experiencia coas raparigas e rapaces palestinos, nun perfecto inglés falou dos problemas causados entre os xovéns polo isolamento e o apartheid, merecendo o aplauso sincero de todos os presentes.
En Gaza, acompañáronnos membros da UNRWA, a organización da ONU para os refuxiados que, xunto coa Unión Europea, contribue a aliviar materialmente o rigor cruel do cerco imposto á xente da Faixa mediterránea. Pudemos ver o estado do hospital central da capital, coas dramáticas carencias que sofren os doentes, chegando mesmo a morreren en momentos críticos, maiores e prematuros particularmente, a causa da falta de electricidade ou de medicamentos. Topamos co estado de abandono dos campos de refuxiados. Hoube logo unha reunión con muitos dos membros da organización para o Fin do Asedio de Gaza, parte deles antigos prisoneiros en Israel. A serenidade e a mostra de valor do seu comportamento resulta exemplar. Tamén se mantivo unha xuntanza con empresarios palestinos, obrigados a fecharen as súas empresas a causa do estado de sitio. Na mesma cidade de Gaza, con centos de miles de habitantes, as penurias se evidenciaban coa presenza no medio do tráfico de pequenos carros tirados por animais.
Estando a Misión alí, o exército de Israel matou a sete persoas e feriu a outras máis, nunha acción que se repetiu con máis mortos ao día seguinte, como represalia a un lanzamento de foguetes contra o Sderot israelí, ao outro lado da fronteira.
Xa pola tardiña mantivemos o encontro programado en Sderot con membros da Universidade da cidade. Acababa de haber outro lanzamento de bombas contra esta vila, como o día antes sen vítimas.
O paso da fronteira de Erez cara Gaza constituira para nós unha experiencia que retrata un dos elementos da tráxica situación en que se vive. O imenso edificio da fronteira, diferente do que coñecimos hais uns anos, constitui unha cruel representación dun mundo deshumanizado. Para entrar no territorio de Gaza, ademais da demorada lectura informática do pasaporte e da revisión das maletas é preciso pasar por sucesivas celas robotizadas que escanean todo o corpo, sendo manexadas desde o alto por xovéns axentes femeninos e masculinos que fan un traballo de control barbaramente impersoal e aparentemente aséptico. Despois de percorrer longos corredores solitarios, o que se atopa ao pasar a fronteira é un gran espazo abandonado, cos restos da destrución imisericorde das naves dun extenso polígono industrial, no que antes do total isolamento da territorio funcionaron empresas, con traballadores palestinos, que atendían mercados en Israel.
(Cando saíamos de Gaza tocoume sofrer unha experiencia particular. Tendo unicamente no peto a carteira, co cartón de crédito e o pasaporte, logo dun escaneado rotatorio fun desviado a outros cubículos nos que repetiron a operación, para despois ser introducido, por ordes dadas desde a altura e sen posibilidade material de desobedecelas ou contestalas, nunha cela que se fechou herméticamente a miñas costas, sen que ninguén acudise de imediato. Ao cabo dunha meia hora, desde outra cámara separada por un vidro pedíronme que me desnudase. Entraron logo dous ghichos que ainda me pasaron un escaner manual por todo o corpo á procura de non sei qué. Só despois de todo iso, e sen receber ningunha explicación nen disculpa, puiden reunirme co grupo, para suportar posteriormente, como todos, o insolente e demorado control do pasaporte).
En Xerusalén, no Parlamento de Israel, o Knesset, mantivemos unha reunión con tres deputados dos partidos governantes. Dous deles antigos xenerais. Unha xeneral, a primeira muller con esa graduación no exército de Israel, forma parte de Kadima, o partido do Primeiro Ministro. O outro xeneral, ex dirixente do Mossad, é deputado do Partido Laborista. O terceiro pertence tamén a Kadima. Na discusión habida, os componentes da Misión do Parlamento Europeu expuxeron a posición maioritaria na Cámara europea sobre a necesidade do fin da ocupación, coa solución dos dous Estados, para abrir o proceso conducente ao estabelecimento dun Estado de Palestina plenamente independente e soberano, nas fronteiras de 1967.
Entre aqueles deputados xudeus non todas as posicións foron iguais, sendo a da deputada, nacida en Palestina, máis compreensiva que a dos outros dous. Porén, ainda que se tratou sobre a hipotética negociación entre o Presidente da Autoridade Nacional Palestina e o Primeiro Ministro de Israel, o tono das respostas do membros do Knesset aos interrogantes dos deputados europeus foi áspero, exixindo que os governantes da impotente Autoridade Nacional palestina actuasen contra os grupos resistentes utilizando a forza dun Estado que non teñen, e negándose radicalmente a un compromiso sobre os refuxiados. Esquecendo o tratamento especial e privilexiado que Israel recebe por parte da Unión Europea e o carácter da Misión do Parlamento Europeu, acabaron facendo improprias referencias as experiencias sofridas polos xudeus en Europa, como un todo, sen distinguiren entre os diferentes comportamentos históricos e entre uns e outros europeus. Deixaron mui pouco lugar para a esperanza.
Saimos ao dia seguinte desde o aeroporto de Tel Aviv. Desde Xerusalén, a autoestrada que une as dúas cidades atravesa e divide un territorio que pertence á Cisxordania palestina. O moderno aeroporto, que segundo eles é un dos principais de Europa, e as modernas cidades de Israel contrastan coas povoacións palestinas, que sobreviven como poden, alén do muro e carentes do máis preciso.
Os componentes da Misión vivimos de novo de perto a situación de colonización e apartheid na que permanece aquel povo. Comprobamos a coraxe da xente, resistindo con esperanza e criatividade. Os activistas israelís e palestinos, esquecidos polos medios de comunicación mais dispondo dunha compreensión mútua infatigábel, constituen unha reserva para a convivencia en paz. Ainda mantendo a mesma actitude en prol da solución dun problema histórico que envenena o mundo inteiro, volvín coa impresión de que a solución vai para lonxe.
Os israelis non queren ver as razóns demográficas que aconsellarían unha pronta solución. Integrados no sistema de dominio militar dos EEUU e axindo sistemáticamente coa intención de debilitar as posicións do palestinos, procurando mesmo a súa rendición, nen siquer pareceron conscientes de que a única solución estratéxica posíbel para conservar o Estado de Israel e o recoñecimento dun Estado palestino independente. De non ser así acabarase impondo non só a xustiza, senón tamén a demografía: os palestinos, con 5 millóns de persoas entre Cisxordania e Gaza, Israel e Xerusalén Leste e alcanzando sobre 10 millóns contando tamén os refuxiados nos paises próximos, superan con muito aos 5,5 millóns de habitantes xudeus de Israel. Cada vez a diferenza será maior. Ainda sofrendo, os palestinos resistirán.
Na volta a Galiza fican presentes a deslumbrante impresión da mezquita de Al Aqsa -coa estrutura arquitectónica dunha basílica romana e con fermosísimos e sobrios adornos- e da Cúpula da Rocha, no conxunto das Explanada das Mezquitas, un amplo espazo de beleza única no mundo, dentro da cidade vella de Xerusalén, e a visión dos sitios históricos xudeus e cristiáns da capital e de Hebrón e Belén.
Perdoade que me entrometa no que non me importa, xa que eu non teño vocación política e xa estou tan farta dos da esquerda coma dos da dereita, mais aída que o 4º comentario está escrito nunha lingua que non coñezo enténdoo millor cao seguinte¿a qué ven toda esa parafernalia? ¿seica pensa o que a escribe que os galegos non sabemos das novas dos xornais? . Gostaríame que tivese a mitade da paciencia de dicir a súa opinión en lugar de ter tanta para poñer a de outros.
Simpatizo coa esquerda. Teñen a virtude de traballar dende a humildade e de preocuparse por non abranguer tanto coma os da dereita, ainda que son cidadán escéptico con calquera deles. ¡
¡Unha aperta e que non chegue o sangue ao río!
Marga D.
veña Elisa, o que fai esa persoa é poñer unha crónica dunha persoa que conta o que viu.
Por certo, comprendo que non comprendas, porque aínda estou tentando descifrar que é o que queres dicer: entendes mellor o cuarto comentario que o seguinte; é ao reves??? todo o contrario???
Aclaración plissss.
Está ben clariño :non entendo a lingua pikachu, pero entendo perfectamente o humor ácido que hai debaixo.
Mais no outro comentario non sei que ten que ver nin coa dereita nin coa esquerda e sí co pésimo gusto. Sei ler. Graciñas.
E que eu tenho pésimo gusto...
tentareino mellorar para a próxima.
Cagoná!!! e pensar que o Tolkien co dereitoso que era fíxose famoso entre outras cousas polas linguas que inventou...
Xa era él visionario naquela época con eso que o Henry nos solta sobre a invención do galego:
http://www.laopinioncoruna.es/
secciones/noticia.jsp?pNumEjemplar=
2434&pIdSeccion=2&pIdNoticia=114061
(arrexuntar todo).
Saúde e coidado coa comida.
elisa mejor lee cuatro artículos para atrás y sabrás por que el tipiño este pegó el articulo de Camilo Nogueira. Lo que es hablar por hablar!
La última bandera de la izquierda la representa la dictadura comunista de Cuba, aglutina todos los ingredientes del régimen de izquierda, partido único, control férreo de los medios de comunicación, represión de los disidentes y socialización de la economía y de ¿los medios de producción?
Los que piensan que la dictadura comunista en Cuba se acaba con Fidel Castro están muy equivocados, todo apunta al continuismo del Régimen, que tendrá que introducir reformas en la su maltrecha economía , que en un 90% es estatal, controlada por funcionarios del partido y que está muy lejos de redistribuir la riqueza entre la población. Si miramos cifras nos sorprende el 1,9% de paro reconocido, cifra totalmente ridícula si han estado ustedes en Cuba se darán cuenta de que esto no es verdad.
Aparte de los escritores y séquito de la conselleira del Bng invitados a la feria del Libro con el dinero de todos los gallegos, que seguro que han visto la Cuba folklórica, de postal, el Malecón, El Hotel Nacional, la Marina Heminway... yo les invito a que vayan a la casa de un cubano corriente, hablo en primera persona porque lo he visto, son chabólas en las que imperan la miseria, el racionamiento y la escasez.
El BLOQUEO no impide que miles de turistas- como los escritores gallegos invitados por la conselleria de cultura- que visitan anualmente Cuba se alojen en hoteles de lujo,coman langosta y disfruten de estancias de calidad como en cualquier otro destino turístico, si en Cuba hay productos de todo tipo para los turistas ,¿porqué no para los cubanos?, ¿qué hay del respeto a los derechos humanos en Cuba?, una parte importante de la juventud-hombres y mujeres- están literalmente prostituidos,la homosexualidad está perseguida, los disidentes exiliados o encarcelados.
Gran parte de la izquierda que defiende con uñas y dientes este Régimen diciendo que tiene una educación magnífica, yo diría más bien que aleccionamiento de pensamiento único, una sanidad para todos, pero con hospitales cayéndose y sin medicamentos, una sangrienta historia, con más de 100.000 muertes en su haber- con una población de 11,4 millones no está mal- y miles de exiliados, sin libertad de expresión y con un estado policial como jamás he visto,
les invito a ustedes, sres. de la izquierda a que se vayan a vivir bajo el Régimen de Castro, pero como un cubano más, con sus cartillas de racionamiento y sus chabolas, ya verán que pronto se convierten en disidentes.
si tanto defiendes a los homosexuales liberal de piquillo por que teneis recurrida la ley para que se puedan casar?
home, liberal... recomendoche darte un paseinho por Cuba un día.
Cuba non é o paraiso, pero tampouco o é occidente(?).
Agora occidente cala a boquiña (os "liberais" primeiro) coa situación en China, porque se fan de ouro cos seus dudosos negocios... despois mercamoslles ese dudosos productos.
Coma sempre é mellor non cuspir pa riba, porque che pode caer nun ollo (ou nos dous).
E falando da famosa persecueción das persoas homosexuais alí (huá huá huá huá!!!, so queda que nos conten que comen crianzas), na maioría dos estados dos EEUU, non so é perseguida, senón que se efectiviza a entrada en prisión. POr poñer o exemplo dun estado occidental que ten aínda prohibida a sodomía (hohohohohohohohohohohohohohoho).
Como quen nunca visitou a illa fora de ser un turista, non coñece máis que os tópicos que a telenoxo lle presenta, pois quedase niso.
A maioría da poboación protituída??? non sei onde, tendo en conta que fora da Habana, a xente é bastante "retrograda" coas cuestións sexuais.
E por suposto no noso contorno non existe a prostitución, verdade???
Curioso que alguén postee un artigo que fala do tema sendo dunha zona onde a densidade de puticlubs é cando menos de escandalo, ou cando o señor Henry e compañía (eu incluído) facemos referencia a xornais que se financian en parte polos anuncios por palabras de xente que ofrece(?) os seus servizos(?) sexuais a cambio de pasta???
Pero fixate ti que son as cousas, un estado tan retrogrado como o iraní, onde non hai "maricóns", financia o cambio de sexo.
Que se o que qeuremos é repartir, aquí repartimos merda a todo quisque.
Nota: nunha situación tremendamente mellor viven estados democráticos na zona como o caso de Haití. Exemplo claro dos grandes logros que a democracia lle reporta a unha sociedade.
Faríalle eu tamén a mesma pregunta a ese "liberal", vaia vostede a vivir a Haití, xa verá que pouco lle dura a súa vida cun tiro na cacholla para roubarlle os 10 dolares que leva no peto.
La verdad es triste pensar que hay gente que justifica las atrocidades de Cuba. Primero os recomiendo que vayáis a verlo, pero yendo a dónde van los cubanos.
La persecución a los homosexuales en Cuba es un hecho, lo he visto con mis propios ojos.No estamos hablando de que se les permita casarse o adoptar, sino que son encarcelados.
Aunque en las zonas rurales no hay prostitución porque tampoco hay casi que comer( lo he visto) en las ciudades, especialmente La Habana, Santiago y las playas de Varadero se cuentan por cientos las prostitutas/os.
La población en general no tiene acceso a los productos más básicos y tienen racionada la comida.(lo he visto).
Que yo sepa en ninguno de mis comentarios defiendo a los USA, pero lo que es triste, sr. anónimo, es que alguien que seguramente pocas veces ha cruzado el Puente Nuevo (el de Betanzos) hable de lugares en los que probablemente no ha estado.
Cuando viajas y ves otros paises y otras culturas es cuándo descubres lo que no sale en la tele o en internet.
Es muy fácil nombrar otros paises, muy peligrosos como Haití, en los que hay na delincuencia brutal pero en Cuba, sr. anónimo, la Policía, el Estado, son los que son brutales, y dan miedo, sobre todo a los cubanos. He presenciado una detención en la que a un presunto ladrón se le pisaba la cabeza, se le pateaba entre tres policías y se le tiraba en un camión en el que aquí no se meteria un cerdo.
He visto una comisaria de policía cubana y puedo asegurarle que son como las de las pelis de Tarantino.
Cuba es un pais reprimido y asfixiado por un régimen comunista y lo que nos viene es una futura pequeña "China", pero sin industria manufacturera- excepto el tabaco- y en el que seguramente saldrán a la luz las fortunas de la familia Castro y los allegados al Régimen como ha pasado en China.
Mariño: Veo la luna tan bonita y no puedo dejar de decirte que hoy hay eclipse total de luna. A ver si la vemos desde tu blog porque me parece que aquí estará nublado.
Un saudo
betanzosliberal tu condenas las atrocidades de la guerra de iraq y de aznar?
Sr. anónimo, la mayor metedura de pata del gobierno de Aznar fue la Guerra de Irak, de lo cual estoy en contra, lo triste es que ahora con el pacifista ZP tenemos 2.700 soldados españoles desplegados por el mundo , cuando la cifra máxima permitida son 3.000, tropas en Afganistán ( 690 efectivos)donde han muerto 17 soldados , en el Líbano , 1.100 soldados, en Kosovo 630 y en Bosnia 280.
El sr. anónimo debe de pensar que estoy sometido a la disciplina ede algún partido, no se da usted cuenta de que pienso por mi mismo y condeno TODAS LAS DICTADURAS sean de derechas o de izquierdas, no como los del Bng que apoyan la DICTADURA COMUNISTA EN CUBA.
oia señor liberal, e vostede que foi facer a Cuba????
Por sorte da ponte vella teñolle pasado bastantes veces...
A insdustria do tabaco??? hohohohohohohohohoho!!!!!!!!!
Como se Cuba non se alimentase do "sucre", verdade???
O que vostede viu en Cuba teñoo visto eu alí, ou en sitios bastante máis cercanos; paseese vostede algún día pola ribeira de Porto (sen ir máis lonxe), ou as palizas que se lle diron ás persoas indixentes en Santiago de Compostela no primeiro Xacobeo, con narcotización e aviónin cluído para envialas cara Andalucia.
Paseese vostede por Ceuta, ou Melilla, paseese vostede un día vostede polo Pozo do tío Raimundo, ou se quere maís perto todavía, vaia a dar unha volta por Penamoa, moi visitada por cidadáns da ilustre cidade de Betanzos.
Saea vostede da Ponte Vella e percorra os puticlubs que rodean a Betanzos e descubra alí a mulleres secuetradas (non sei se ten coñecemento da última tentativa de entrada da policia neses locais... porqué non se levou a cabo???)
Teño probabelmente moitos máis amigos e amigas cubanos, uns fora e outros dentro e xa visitei aquel sitio fai moitos anos (nos tempos duros da caida do muro cando literalmente non había nada) e sei como están as cousas alí e tamén en outros moitos sitios.
Agora ben, nunca me paseei por eles coa visión occidental nen para ir botar un mal polvo escaqueado da miña compañeira.
Sobre a homosexualidade, sintoo, pero non vou tratar o tema, e menos tendo en conta cal é a visión que EN TODA SUDAMERICA hai sobre iso. Atrevase vostede a mostrar a súa homosexualidade en Chile, ou Perú, Guatemala, Ecuador etc... Escoite as letras do reguetón
ou chupese un concerto en directo de "Los conquistadores" en Quito... e comezara a entender de que falo.
E podo asegurarlle que en Cuba a situación non é direferente que no resto deses estados.
; simplemente un dato. Non fai moito tempo neste país (Galiza) había (e hai) apaleamentos consentidos de maricóns e bolleras. As denuncias nunca foron a máis porque se acultaron dun xeito claro, coñecendose ademais a complicidade de "certas persoas".
Como decía certa persoa, "limpiamos la Alameda de maricones y putas".
por certo, os militares están para iso, para morrer "por su patria" (pobre panda de subnormais...), polo que se palman ou viven, é unha consecuencia de ter asumido que a guerra é un traballo.
Así é o conto.
E xa lle comento de antemán, non teño medo a que me "invadan", " se follen a mi mujer" ou "maten a mis hijos"; a improbabilidade (historica) dun acontecemento deste tipo a estas alturas da película, non é máis que iso: unha película.
http://www.youtube.com/
watch?v=_UuTBd1wxFs
http://video.google.com/
videoplay?docid=-1171533565547195972
Sinceramente teñoñe bastante máis pavos e medo a xente coma vostede que se autodenomina "liberal"
Es muy curioso que el sr. anónimo que suscribe compare la situación que viven en España los homosexuales con la de cuba, aqui , que sepamos pueden casarse y reconocer publicamente que lo son. En Cuba van a la cárcel y se les apalea. Sobre los amigos cubanos me imagino que los que usted tiene son los afines al gobierno de Castro,com el alcalde de Oleiros y mas de uno del Bng, que son los que tienen oprimido al pueblo, es normal con amigos así que piense que en España estamos igual, muy hábil la comparación del Pozo del Tío Raimundo, está en la media de salubridad, seguridad y nivel de renta de España, ¡por favor!.
No sé como alguien puede comparar la situación de la prostitución en España,-ejercida en su mayoría por extranjeras, no por españolas- que por cierto es totalmente legal, no como en Cuba que está ejercida como único medio de subsistencia para algunas familias.
Desde luego, llamar subnormales a un colectivo que nos puede defender es como mínimo irresponsable, seguro que le gustan màs los militares cubanos, esos si que saben lo que hacen, sobre todo con los disidentes y los homosexuales... y los que no les gustan.
Doy por zanjado el tema, veo que tenemos dos posturas irreconciliables, pero le digo que me quedo con nuestra España de militares y ¿represión? a los homosexuales, y usted y sus amigos váyanse a Cuba a hacer negocios con los "demócratas" Comunistas.
miña naiciña... a prostitución legal...
Anda vostede un pouco perdido. Exercer a prostitución nin é un traballo nin é legal.
coñece vostede alguén que cotice por puta, meu señor??? é unha actividade alegal, da que ademais non podes cobrar por facelo, xa que nengún estado-governo pode permitir (convención internacional dos dereitos humáns) que unha persoa se denigre a si mesmo, ao igual que non pode permitir o suicidio ou lesións físicas ou psicolóxicas sobre si mesma.
Vexo que deveu visitar vostede moitos puticlúbs para facer esa afirmación de "son extranjeras" porque os datos que se manexan sobre a prostitución. Dependendo de que tipo* de prostitución falemos a nacionalidade das persoas que a exercen así varía.
O que si da por zanxado este tema son eu; nin me gusta nin soporto (é máis danme bómitos, arcadas, noxo) escoitar tal discurso de alguén que ve a prostitución en occidente como algo normal.
Para que se protitúe unha muller en occidente??? para pasalo ben acaso, cacho animal???non meu neno, para poder vivir.
VIVA ESPAÑA; ONDE SER PUTA É O MÁIS NORMAL DO MUNDO.
Non me dirá que a súa nai exerceu de puta verdade???
Me dirijo al administrador de este blog para manifestarle mi más absoluta repulsa a la manipulación, la ignorancia y el insulto del anónimo del 22-2 a las 1:30. Este tipo de comentarios que se amparan en el anonimato para insultar directamente a personas que no son de su mismo pensamiento no deberían ser permitidos por usted.La ignorancia y el resentimiento de personas de esta calaña llevan a manipular la realidad de forma que las víctimas son verdugos y viceversa. Es triste pensar que desde mis opiniones hago apología de la prostitución, todo lo contrario,simplemente digo que por lo menos las personas que tienen la desgracia de ejercerla en España no están perseguidas por la Ley.Estos comentarios son propios de una mente totalitaria de pensamiento único, cobarde y que a falta de argumentos para defender la indefendible DICTADURA MILITAR COMUNISTA A LA QUE FIDEL CASTRO Y SUS SECUACES SIGUEN SOMETIENDO A CUBA, no me queda más que pensar que este sujeto anónimo de tan pobres argumentos tiene algún negocio oscuro con Cuba o sus amigos son los que oprimen al pueblo cubano.
Por cierto mi madre bien, gracias.
Betanzos liberal: ¿Acaso tu no te escondes también en el cobarde anonimato?
Es muy común que la gente sin ideas termine recurriendo al socorrido insulto, siempre ha sido más fácil insultar que pensar... y ya no digamos razonar. El desacuerdo de pareceres nunca será justificativo de la necesidad de mentar a la madre de nadie. Madres que por cierto no tienen unas la culpa de lo que por un lado piense su hijo, y otras de la poca inteligencia que ha desarrollado su retoño (lo cual le lleva a escribir barbaridades e insultos).
BetanzosLiberal estoy de acuerdo contigo que este tipo de actitudes y comentarios están de más.
El sub-debate surgido respecto a la prostitución, da para hablar largo y tendido. Yo nunca he estado en Cuba, por lo cual no puedo hablar de su caso específico. Pero he viajado por el mundo, y no de turista, y de lo que he visto he sacado la conclusión de que las mujeres que se prostituyen lo hacen por necesidad y punto. Lo que ha causado esa necesidad es lo que daría para un debate muy extenso. Desde mi punto de vista el problema no es la protitución en sí, si no el proxenetismo y la gente que se aprovecha y explota a esas mujeres ( o hombres).Tanto como proxenetas como muchas veces los que ejercen de clientes.
España debería legalizar la prostitución de forma real, garantizar una sanidad y una seguridad a las personas que la ejerzan y perseguir a quienes las/los explotan. Pero en lo que estoy de acuerdo con betanzosliberal es que de lo mal que puedan estar en España, al menos no se las persigue, yo he visto hacerles cosas horribles en sitios como Dakar, Añadir, Paramaribo , Belen do Santos….sobre todo por la propia policía de los diferentes países.
Lo que ya no se, si es cierto es el comentario de que en España la mayoría son extranjeras…….. si es así , supongo será porqué a las extranjeras es mas fácil manipularlas y extorsionarlas…
Y por último, quien a pesar de tener un nick y no dar su nombre real (que no es lo mismo que un anónimo), sustenta un blog es poco anónimo porque lo mas importante de esa persona, que es su forma de pensar y su opinión es publica y conocida.
¿O acaso necesitamos poner foto, y DNI para comentar en un blog?…así a algunos les daremos el gusto de mentar a nuestra madre sabiendo que es la vecina de al lado….una pena …
pena a tua, ou ti
grandes pensadores temos aquí sobre o tema do putería vario.
Todo vai ben mentras non se mente á parenta, verdade panda de hipocritas???
Xa que tanto desexades que a protitución sexa legal e se tan admintida está socielmente, porqué vos revolvedes tanto ante a idea de que a vosa nai sexa puta???
QUE BIEN, NOS TRAEMOS A LAS PUTAS A ESPAÑA, PORQUE AQUÍ LAS PODEMOS FOLLAR A GUSTO Y NO LES PEGAMOS!!!
Esta é a progresía que me gusta!!!
BIBA LA LIVERTAD!!!
esquecía comentar; a posibilidade de que o "liveralvetanceiro" este tivera na súa vida información de Cuba máis aló dos panfleriños que lle dan para ler na escola de livertades* ou na telenoxa é tan rela coma a existencia real de munidades e carbono dos unicronios.
Saúde.
Vemonos nos puticlúbs.
resctifico para que non haxa maolo* entendidos:
--->Xa que tanto desexades que a protitución sexa legal e se tan admintida está socielmente, porqué vos revolvedes tanto ante a idea de que a vosa nai sexa puta???
---> XA que tanto desexades que a prostitución sexa legal e se tan admitida está socielmente, porqué vos revolvedes tanato ante a posibilidade de que a vosa (incluome a min por simpatía) exerza de puta???
Se tan digna é esa profesión, pois...
Mariño, buen amigo, me temo que hay un formidable eclipse de Luna Hoy , aquí, por fin, en Betanzos.
Un cordial saludo.
e como un que peca de izquierdismo apoia á derechona?
https://www.blogger.com/
comment.g?blogID=6808319872744512355&
postID=4355523620665133879
estos de galicia bilingüe...
Por si alguien más que el anónimo que hace del insulto su arma principal duda de lo que ocurre en Cuba, le propongo que viaje allí con un cubano o cubana, no como un turista guiado, pero si no puede tiene un avance sobre la situación de la prostitución en Cuba,...http://www.cubaeuropa.com/Prostituci%F3n/PenCuba.htm.
Creo que no tiene desperdicio.
Sobre lo que pasa en España, a la gente con dos dedos de frente no hay que explicarle que no difirere la situación con la de cualquier pais Europeo.
que si ohh!! que si, que xa sabemos como está alí a cousa:
http://193.110.128.200/elmundo/fotosdeldia/
index.html?foto=3&y=2007&m=06&d=07
Á xente coma ti, dalle morbillo estas cousas. En tal caso, pouca investigación fixeches. Se en tres ou catro días so puideche s atopar unha páxina como esa para falar da prostitución en Cuba, pouco traballo fixeches.
Cando queiras douche un pouco máis de material para que poidas facer as túas crónicas ;-)
Eu esperaba esas crónicas en primeira persoa, pero é normal que non se poida facer se só se sabe de Cuba por oídas, verdade???
A min non me fai falta insultar, descalificaste ti mesmo, perqueno besbello. :-)
Publicar un comentario