Rabia e impotencia

Mentras os valentes gudaris siguen pegandolle tiros na nuca a indefensos pais de familia que teñen a osadia de non pensar coma eles, os tres millons de parados empezan a ter rostro. Por alo, no outeiro real, e por aqui. E ler a prensa faise costa arriba. Comentabanme o outro dia como os autonomos que traballaban con contratos de obra coas constructoras, Fadesa funcionaba moito asi, se estan indo para a casa. En silencio. Acollendose nese colchon amortiguador que a familia e. Os pequenos aserradeiros familiares pechan, tamen sin estridencia nin berro de rabia ningun. Os medianos e grandes, fala LVdG do peche de Maderas Betanzos, xeneran pequenas notas de prensa. Non hai en Betanzos moitas empresas con 16 empleados. Cada minuto que pasa, dous traballadores mais suman nesa inmensa lista que incumple un dos dereitos constitucionales que sosten a autoestima de calquera cidadan: o dereito o traballo. Pero o tremendo e este silencio complice, este control das palabras por parte das piramides de poder. Os sindicatos, desaparecidos. E cada minuto, duas persoas que cotizaban a Seguridade Social pasan a cobrar dela. E os cartos que habia para todo o ano xa se terminaron hai tempo. Habera que repoñer. Mellor decir que teremos que repoñer os que sempre acabamos pagando as crisis. "Las cajas constatan que las familias españolas pagan mas por el IRPF que hace cuatro años", titula hoxe LVdG. Xa ven no que queda outra dos sermons que mais exito ten entre os que non saben de numeros: A dereita sempre sae das crisis aumentandolle os impostos as familias traballadoras, mentras que cos socialistas (¿?) son os ricos os que pagan os platos rotos. ¿E si lles dixese que non hai diferencia? ¿Que pasaria si lles demostrase que poucas veces as grandes fortunas estiveron tan ben tratadas? ¿Que pensarian si afirmase que o facer desaparecer a desgravacion que supoñia ter unhas accions (falar delas hoxe chirria) mais dun ano se estaba fomentando a especulacion bursatil? Por non falar dos plans de pensions que se empeñaron en dinamitar. Poucas veces vin tan contento a Botin coma nesta epoca. En Santander, para explicar que un vai sobrao, din "Tiene mas dinero que Botin". Pero o silencio empeza a ser amenazador. Habera que empezar a conversar algo para prepararnos para o que se nos ven encima a razon de dous latidos por minuto. Un 2009 xelido amenaza con asomar o fuciño nuns dias. O castelo de naipes vense abaixo o igual que esa cupula de estalactitas millonaria (parece que para os artistas non rixe a Lei de Gravitacion Universal). Querer ir de modernos debuxando no ceo, con todas as autoridades vestidas para a ocasion, e agora esta sensacion de ridiculo. De que volve Pepe Gotera. Sempre se lle pode botar a culpa o campo gravitatorio terrestre. R. quedase na cama todas as mañas mentras se gastan non sei cantos millons de euros para dar a nota diante deses europeos que volven considerarnos diferentes. "Se acabo la fiesta", din de nos. Os aforros de moito tempo para os bancos (que ganaron e ganan millons), as constructoras (que foron clientes asiduas dos concesionarios de avions privados) e para parchear o sector da automocion que, cunha caida en ventas do 50%, reventara o ano que ven. Pero o mais insoportable e este silencio complice. A sensacion de que nin os 130.000 liberados de UGT (nin os 100.000 de CCOO) lles importa un bledo que R. se quede na cama todas as mañas. ¿E onde non hai colchon familiar? Os inmigrantes, e falo dos cidadans non nacidos en España que traballan e teñen os mesmos dereitos que os naturales, son os primeiros os que lles afecta a forza centrifuga que nestes momentos desprende do sistema productivo dous traballadores por minuto. Deciannos, recorden, que necesitabamos dous millons de inmigrantes mais. E como os mamiferos temos que alimentarnos, non e facil ter fame diante de escaparates repletos de queixos, xamons e chourizos. Sobre todo agora que as primeiras xeadas van facendo precipitar as impurezas en suspension no viño novo e a carne de porco colga das alcaiatas da despensa. E rompense escaparates. E por cada cristal feito pedazos retroalimentase a intolerancia e a xenofobia. E cada vez mais as paxinas da zona metropolitana da Coruña parecen un periodico de sucesos. Por cada porta dun comercio de Betanzos que se reventa a bola de neve medra. E desgraciadamente todo indica que seguira medrando. Mentras, os que nos gobernan din que a culpa do que esta pasando e de Bush. Cando a cousas van ben tiranse flores de seguido, declarandose os mellores xestores da res publica da historia de España. Cando van mal, a culpa e dos de fora. O milagroso para min e que esta argumentacion tan infantil teña millons de adeptos. Desde o meu outeiro asisto, sabio neste tema, as maniobras de distraccion. Exprimida a Guerra Civil, habia que recurrir de novo a Aznar. Apostar sobre seguro nos malos momentos, pensan. E El Pais, que leva caido case o 80% en bolsa e esta camiñando polo precipicio, sacanos un titular este pasado domingo despois de recibir un documento secreto (e bastante curioso que en epocas de goberno socialista e sempre o medio de Polanco o que recibe esas misteriosas filtarcions): "Un informe secreto revela la connivencia de Aznar con los vuelos a Guantánamo", o domingo 30. "Aznar buscó "aeropuertos discretos" para vuelos de presos a Guantánamo", o luns 1. "El Gobierno, el Congreso y la Audiencia investigan el pacto secreto Aznar-Bush", o dia 2. Poden ler o documento en cuestion: Parte I, Parte II. Pero a pelota rebotou: "De los 11 vuelos a Guantánamo con escala en España, 9 han sido bajo el mandato de Zapatero" E claro, "Zapatero asegura que no conocía los vuelos de la CIA con escala en España" E o documento ultrasecreto desapapareceu. ¿Como vai desaparecer un documento deses? O Xuzgado co tema: Outro eslabon miserable mais da clase politica que nos goberna. "Ir a por lana y salir trasquilado" Comparen co que esta facendo Obama en USA. Entra no goberno a sua contrincante nas primarias e parte da administarcion Bush. Aqui seguimos (siguen, mellor dito) co guerracivilismo. Despreciables, e o adxetivo que para min mellor lles cuadra. E que queren que lles diga, a min preocupanme moitisimo mais que 16 familias de Betanzos se queden sin uns ingresos cos que contaban, que andar calculando si os avions con destino Guantanamo que tocaron terra en España foron mais con Aznar que con Zapatero. Ou e debido a que, o ser de extrema dereita, son partidario da picana; ou e que crecemento exponencial dos bobos neste pais esta tendendo a infinito. Houbo outros titulares que teñen que ver coas polemicas que vimos mantendo: "La Xunta tiene 10.000 empleados a su cargo que no figuraban en el 2005" Tamen e moi interesenta o que pasou coas denostadas fundacions publicas do PP que os que nos gobernan prometeron pechar. E certo que pecharon as do PP, pero -asombrense- parece que o fixeron para abrir as suas. Pasouse das 17 de Fraga as 69 de hoxe. "La Xunta mantiene mas fundaciones publicas que Cataluña y Madrid juntas", titula un periodico de dereitas. "El PP denuncia el despilfarro de la Xunta en los 'chiringuitos'", resalta un que din que e de esquerdas. Asi que, como ven, non chove igual para todos. Debaixo da tormenta, blancolexitimo ten un paraugas que leva escrito polo borde "Funcionario de carreira", mentras que o meu coñecido R. quedara todas as mañas na cama poñendo en duda a sua recoñecida valia. "Si se queda na cama, para que quere paraugas", diria o insoportable chistoso da pandilla. Comparto a teoria que defende que, en momentos coma estes, os que temos traballo debemos axudar a manter a actividade economica da unica maneira que podemos facelo: consumindo ata onde o soldo alcance. RETRATO IRREVERENTE: Supoño que coñecen que nas pasadas eleccions unhas das estrelas foi Manuel Pizarro, o que fora Presidente de Endesa. Non lles aconsello que vaian a Youtube a ver os videos do debate con Solbes, porque non e bon para a saude acumular demasiada inquina. O que probablemente non sepan moitos e que, uns meses antes da cita coas papeletas, entraron en Telefonica dous Consejeros dos de 200.000 euros/ano. Un deles era o "tabeiron" (como algun dixo aqui en Galicia) M. Pizarro, amigo de Aznar. O outro un tal Javier de Paz, exsecretario das Juventudes Socialistas e amigo de Zapatero. Xa ven que cada paso que damos nos atopamos con que son moito mais colegas do que parece. Ainda que, para ser xusto, se acudimos os meritos de cada un para ocupar ese posto e cobrar case tres millons de pesetas o mes, os curriculos non deixan quedar ala moi ben o señor De Paz. Pero Don Javier ten un merito o que Don Manuel non pode aspirar por moito abogado do estado que sexa: E un acerrimo defensor da clase obreira. Agora, se lles parece, volven o comenzo do artigo. O mellor contextualizan mellor o que lle pasa o meu coñecido R. e os 16 veciños de Betanzos dos que falamos. Noticia: La produccion industrial se desploma un 12,8% en octubre, la mayor caida de su historia.