O zorro e o mallo

Preguntanme pola moraleja do conto e, como vexo que tendemos o monologo, relatollo tal e como o recordo.

O traballo comunitario por excelencia do rural era a malla. Lean aqui unha boa explicacion do proceso.

Pois eso, alo pola tardiña un home voltaba para a casa co mallo o lombo despois de pasar todo o dia mallando no centeo dun veciño.
E nestas que atravesando un labradio acercouselle un zorro, que empezou a moverse o seu redor mentras el seguia andando.

Facia acenos de querer morderlle as canillas, sempre medindo as distancias e con cara de pillastron.

O labrego cansouse do baile e sen que o matagaliñas se dera de conta soltou o cordel que amarraba as duas partes do mallo e arreoulle un mallazo nos dentes o animal.

Mentras o home seguia o seu camiño, o zorro dolorido reflexionaba: "Non sabia do doblado"

Contos coma ese escoitabanse cando nas festas do patron se xuntaba a familia e os amigos e os homes quedaban na mesa enlazando a comida coa cea.
Os nenos debruzados na mesa e aguantando o sono, escoitabamos as historias cos ollos abertos coma platos.
Sempre o mais coñero metia algo de colleita propia que nos ten costado estar varios meses mirando debaixo da cama antes de deitarnos.

O realismo maxico existe. Ou polo menos existia.