Estupidez...

é a palabra que máis levo lido estes días. As personas para as que o pensamento crítico é a ferramenta coa que ver o mundo non falan doutra cousa. Pero non merece a pena. Contra a estupidez ata os deuses loitan en vano, sentenciaba Goethe. Da dictadura franquista pasamos a oligarquía corrupta sin poñer en cuestión o espíritu gregario da sociedade na que viviamos. Do universo caqui ós predicadores corruptos que saquearon a herdanza do franquismo, que era propiedade de todos. Quedou nas mans duns cantos. E agora, cando a cheiro da corrupción de politicos, sindicatos e empresarios se fai irrespirable, dannos a elexir entre o vello e dúas versións do novo: por un lado o liberalismo social de Ciudadanos e polo outro o populismo redentor de Podemos. Os primeiros queren que sexamos Europa e cortan e pegan o que se fai en Dinamarca, Alemania ou Francia. Os segundos non teñen referencias europeas, inventan. Os primeiros queren pechar o Senado e as diputacións, os segundos predican: "El miedo tiene que cambiar de bando" foi unha das sús proclamas de base. ¿O medo a quen? É a loita entre a razón e o pensamento adolescente. En España sempre perde a razón. Pasaría o mesmo aínda que a falta de coraxe dos dirixentes de Ciudadanos non fose tan evidente. A oposicón patolóxica de case todos os medios de comunicación a todo o que signifique europeismo é un feito: La Voz de Galicia o día despois do puñetazo a Rajoy: páxinas 2 e 3 , PP; páxinas 3 e 4 entrevista a Pablo Iglesias e Podemos. Era o día más relevante da campaña electoral e La Voz apostaba sin pudor. ¿Por qué? Eu non teño unha resposta, vivindo nun país coma este todo é posible. Agora quéixanse da inestabilidade. Podemos predicaba que Ciudadanos era o partido do IBEX, que Rivera se drogaba... ¿será por eso polo que tiñan o apoio dos medios de comunicación? El problema en el mundo es que los estúpidos están seguros de todo y los inteligentes están llenos de dudas. Bertrand Russell