Vemonos en setembro

Cando a dilatacion do mercurio dos termometros que xa non teñen mercurio sinale de novo a temperatura a que os impulsos electricos neuronales viaxan como e debido, sera hora de coller de novo o sacho e poñernos a tarea de sementar libertade e conciencia critica neste Outeiro en man comun.
Absteñanse os que pensen en encher as arcas de gran, pois a unica colleita que da este pedregal e a de poder dormir coa conciencia tranquila.

Agora compre deixar descansar a Algebra de Boole e permitir que a mirada se perda pola paisaxe, perezosa.
Mirar o lonxe.

Sentarse nunha pedra no porto de Lorbe e mirar como o mariñeiro novo xoga co delfin que desde fai uns meses anda por ali (veuseme a cabeza inmediatamente El Albatros de Baudelaire).
Bate cun remo na auga e cando o levanta, o mamifero mariño intenta tocarlle co fuciño.
Pouco despois un vello que iba na auxiliar camiño da sua embarcacion, viu como un dos remos saia disparado polo aire. O animal pensaba que el tamen queria xogar.
"Xa che dixen que tiveras coidado co bicho", berrou alguen que estaba o meu lado. "Cando quere facer daño, este bicho e un cabron", comentounos os que estabamos arredor del.
¡Supoñia que o pobre delfin debia saber a razon pola que o remo batia na auga!
¡Que gran politico desaproveitado!

Co salitre na pituitaria, leo en La Voz de Galicia que os musicos novos galegos que saen dos conservatorios superiores de A Coruña e Vigo veñen de crear a Orquesta Gaos, cansos de repetir que para tocar nunha das duas orquestas sinfonicas de Galicia hai que cumplir unha condicion previa: Non ser galego.

Invitoos a que collan papel e lapiz e apunten cantos musicos con apelidos catalans hai na OBC, cantos apelidos vascos contan na EO e cantos galegos na OSG.
¿Apuntaron?
Direilles que, se non entrou algun nos ultimos tempos, o unico galego da OSG era un violinista.

Poderian pensar que a razon e que os musicos vascos e catalans teñen un nivel superior o dos galegos.
Por non falar da JONDE, comentareilles que se di que a orquesta xoven mais importante do mundo e a Gustav Mahler Jugendorchester (GMJO): Creada por Claudio Abbado e con sede en Viena.
Fai uns poucos anos, entraron nesa orquesta cinco musicos españoles. Tres eran galegos.

Se queren buscar a verdadeira razon non compre ir moi lonxe: So teñen que botarlle unha ollada o nivel intelectual medio da clase politica galega.

Compre excluir a Betanzos desa provocacion. O nivel musical da xuventude de Betanzos, e todos temos na cabeza o concelleiro e os non concelleiros os que hai que atribuirlles os meritos, e extraordinario.
Doulles un dato suficientemente elocuente: Na GMJO da que antes falabamos tocaban o veran pasado catro clarinetes, dous eran de Betanzos.



Caruso
Lucio Dalla


Qui dove il mare luccica
Aqui donde el mar reluce
e tira forte il vento
y sopla fuerte el viento,
su una vecchia terrazza
sobre una vieja terraza
davanti al golfo di Surriento.
frente al golfo de Sorrento.

Un uomo abbraccia una ragazza
Un hombre abraza a una muchacha
dopo che aveva pianto
ahogada por el llanto,
poi si schiarisce la voce
luego se aclara la voz,
e ricomincia il canto.
y vuelve a comenzar el canto.

Te voglio bene assaie
Te quiero tanto
ma tanto tanto bene sai
pero tanto, tanto, y tu bien lo sabes
è una catena ormai
es una cadena ya
che scioglie il sangue dint'e vene sai.
que derrite la sangre en las venas, tu bien lo sabes.


Vide le luci in mezzo al mare
Vio luces en medio del mar,
pensò alle notti là in America
penso en las noches alla en America,
ma erano solo le lampare
pero eran solo las lamparas
e la bianca scia di un' elica.
y la blanca estela de un barco.

Sentì il dolore nella musica,
Sintio el dolor en la musica
si alzò dal pianoforte
se levanto del piano
ma quando vide la luna uscire da una nuvola
pero cuando vio la luna salir tras una nube
gli sembrò dolce anche la morte.
hasta la muerte le parecio mas dulce.

Guardò negli occhi la ragazza,
Miro los ojos de la muchacha,
quegli occhi verdi come il mare,
ojos tan verdes como el mar,
poi all'improvviso uscì una lacrima
cuando una lagrima inesperada
e lui credette di affogare.
ya no le dejo respirar.

Te voglio bene assaie
Te quiero tanto
ma tanto tanto bene sai
pero tanto, tanto, y tu bien lo sabes
è una catena ormai
es una cadena ya
che scioglie il sangue dint'e vene sai.
que derrite la sangre en las venas, tu bien lo sabes.


Potenza della lirica
La fuerza de la lirica hace,
dove ogni dramma è un falso
como en todos los dramas falsos,
che con un po' di trucco e con la mimica
que con un poco de maquillaje y la mimica
puoi diventare un altro.
uno pueda convertirse en otro.

Ma due occhi che ti guardano
Pero dos ojos que te observan
così vicini e veri
tan cercanos y verdaderos,
ti fan scordare le parole,
te hacen olvidar las palabras,
confondono i pensieri.
confunden los pensamientos.

Così diventa tutto piccolo,
Asi todo resulta mas pequeño,
anche le notti là in America,
incluso las noches alla en America,
ti volti e vedi la tua vita
miras atrás y ves tu vida
come la scia di un'elica.
como la estela de un barco.

Ma sì, è la vita che finisce,
Aunque es la vida que termina,
ma lui non ci pensò poi tanto
el no quiere ni pensarlo …
anzi si sentiva già felice
al contario se sentia ya feliz
e ricominciò il suo canto.
y retomo su canto.

Te voglio bene assaie
Te quiero tanto
ma tanto tanto bene sai
pero tanto, tanto, y tu bien lo sabes
è una catena ormai
es una cadena ya
che scioglie il sangue dint'e vene sai.
que derrite la sangre en las venas, tu bien lo sabes.





Daquela, se lles parece ben, deixamos para setembro o determinar se e unha utopia pensar que os betanceiros estamos dispostos a elexir que nos gobernen os mais capaces e os mais honrados (sin importar as siglas que leve a candidatura na cabeceira), ou si pola contra o letreiro e mais importante que as personas que van debaixo.
Teñan a completa seguridade de que ese e o termometro mais fiable que se pode utilizar para medir o grado de cidadania e de compromiso democratico dos betanceiros maiores de 18 anos.
E un estaria orgulloso de vivir nun concello asi, ainda que a candidatura pola que eu votase tivese 18 papeletas: as dos 17 candidatos e a miña.




Os que sentimos a garelosfera coma un espacio de libertade no que todas as ideas que respetan o sistema democratico teñen cabida, alegramonos sempre que aparece unha nova bitacora.
A miña alegria e maior cando a nova planta non medra en terreos que xa conocemos, pois xa temos flores desa tonalidade. O fermoso e cando aparecen cores inimaxinables.

Neste caso, a Agupacion ten un fin concreto (Quien mucho abarca poco aprieta): Recuperar o Casco Historico de Betanzos.

Probablemente os que somos de fora, e nos visita xente que tamen e de fora, somos os mais capacitados para decir que e unha das metas mais importantes que un colectivo que pense no futuro de Betanzos se pode plantear.

Por eso quero desde aqui mostrarlle o meu apoio os intrepidos impulsores da Asociacion de amigos do Casco Historico de Betanzos.


A foto collinlla prestada a un excelente fotografo betanceiro que se fai chamar Gilaudio.

Disculpenme a inmodestia de pegar alguns parrafos dun correo que recibin estes dias atras en relacion cun blog de recursos educativos de ciencias no que estou traballando (xa sei que alguns pensaran que trato de darme autobombo):

Estimado señor profesor:

(...)

Soy un viejo de 75 años, chileno, residente en Santiago de Chile y estoy estudiando junto a mi nieto de 17 que a fin de este año deberá rendir la prueba para ingresar a la universidad. (...).

(...)

Finalmente le diré que cómo me habría gustado conocer su pueblo, Betanzos, la miss número 12 de España, debe ser maravilloso. Hace años viajé en dos oportunidades a España, pero no supe de su ciudad, lástima para mí. Reciba mis más agradecidos saludos





Sexan felices e pensen que a libertade non se mendiga. Esixese.

E si teñen algo que celebrar, consideren que a esencia da Ribeira Sacra tamen se pode beber.




CODA: Loxicamente non cometerei a irresponsabilidade de deixar aberta a posibilidade de facer comentarios.